فطرتِ خداجويى و خداپرستى، يك جاذبه ى معنوى در نهاد انسان است و كام دل آدمى متأثر از اين نيروى مرموز موجود در شعور مخفى اوست. پرتو فروزان اين جذبه و كشش درونى و احساس باطنى وابستگى به مبدأ لايزال، سرتاسر حيات آدمى را فراگرفته است. خرد ورزى انسان در باب آفريننده ى هستى و ساير مقولات دينى ريشه در آن جاذبه ى فطرى دارد و انسان مى كوشد: با براهين محكم و استدلال هاى خردپذير، بنيان و شالوده اى استوار در برابر شبهات، براى باور درونى خود فراهم آورد. راه يابى عقلانى به خداوند از طريق تفكر و تأمل در نظام حاكم بر طبيعت تلاشى است در همين راستا.اين شيوه استدلال در متون دينى و نزد رسولان الاهى از جايگاه و اهميت خاص برخوردار است. گو اينكه در منظر انديشمندان مسلمان و غيرمسلمان چنين نبوده و با نشيب و فراز فراوان رو در رو گرديده كه ناشى از عوامل متفاوتى است. از جمله مى توان از اختلاف در تعريف اصطلاحات خاص مربوط به اين دليل، نتيجه بخشى و ميزان كارآمدى آن ياد كرد.چهارمين دفتر از مجموعه معارف، به بحث درباره برهان نظم اختصاص يافته است كه با عنوان «طبيعت و حكمت» به خوانندگان محترم تقديم مى گردد. اين تحقيق حاصل تلاش فاضل گرانمايه حجت الاسلام و المسلمين جناب آقاى احمد ديلمى است.پيشينه ى دليل نظم در غرب و جهان اسلام، مفاهيم و تعاريف مربوط به آن، انواع نظم و ارزش آن ها، نظام مندى طبيعت و مدلول آن و ارزيابى دليل نظم و پى جويى آن در كتاب و سنت و... از جمله مباحثى است كه در اين مجموعه مورد توجه قرار گرفته است.اميد است مطالعه ى آن براى مدرسان محترم معارف اسلامى و عموم علاقه مندان و پژوهشگران معارف دينى سودمند افتد.مديريت آموزش و پژوهش
لطفا منتظر باشید ...
