یادنامه کنگره هزاره نهج البلاغه نسخه متنی

هفتم هجرى است.

در اين كتاب نيز چند فقره از گفتار امام عليه السلام زينت عبارات گشته است.

وزير گفت فرصت بدست آمد دمار از وى برآورم و باران عذاب بر سر او ببارم مثل «الدهر فرص و الا فغصص» و اين عبارت مأخوذ است از كلام على عليه السلام «الفرصة تمر مر السحاب فانتهزوا فرص الخير» عاقلان دانند كه... در هر لحظه‏اى از اين بهار و نوروزى مطابقت كند و در هر لمحه‏اى از اين دى و تموزى مشاهدت نمايد. الخبر: «الدنيا دار زوال و لا تدوم على حال. اما نعمة زائلة او بلية نازلة» اين فقره ظاهرا ماخوذ است از فرموده على عليه السلام «الدنيا غرور حائل و سراب زائل و سئاد مائل» يكى گفت روى انباردار شوم بود. ديگر گفت. انتظار قحط و گرانى از عنايت لؤم بود قال عليه السلام «المحتكر ملعون» جمله اخير مأخوذ است از گفتار على عليه السلام «الاحتكار شيمة الفجار» لطف الهى چنان تقدير كرد كه اين فرزندان را يوسف وار بمن يزيد آوردند، و آن عيال حلال را زليخا صفت بمقام تشديد و تهديد بردند مثل «من حفر بئرا لاخيه يقع منكبار فيه».

گفت... شرف آدمى بقوت بيان است «قال اللّه عز و جل الرَّحْمنُ عَلَّمَ الْقُرْآنَ خَلَقَ الْإِنْسانَ عَلَّمَهُ الْبَيانَ و شنيدن سخن از كمال عقل و احسان است قال عليه السلام «استماع كلام الملهوف صدقة» و اين فقره ماخوذ است از كلام على عليه السلام «من كفارات الذنوب العظام اغاثة الملهوف و التنفيس عن المكروب»... كار دار را گفت راست بگوى كه «الحق ابلج و الباطل لجلج» جمله اخير مأخوذ است از سخن على عليه السلام «الحق منزه عن المحاماة و المراماة» «نامه تنسر» اصل اين نامه مربوط به پيش از اسلام است، ليكن ابن مقفع آنرا از پهلوى به عربى ترجمه كرده سپس ابن اسفنديار در آغاز قرن هفتم به فارسى گردانده است.

نثر نامه تنسر همچون ديگر كتاب‏هاى ادبى قرن پنجم و ششم مصنوع و آراسته به آيات قرآن و امثال عرب و شعرهاى فارسى و عربى است در اين نامه دو مورد به سخنان امير المؤمنين على عليه السلام استشهاد شده است. در يكى بنام آن حضرت تصريح كند و در مورد ديگر گفته را به حكما و اوائل نسبت مى‏دهد.

«و معلمان و قضات و سدنه را كه به تذكير و تدريس مشغولند مرتب گردانيده و همچنين معلم اساوره را فرمود تا به شهرها و رستاق‏ها أبناء قتال به سلاحشورى و انواع آداب آن مشغول‏