یادنامه کنگره هزاره نهج البلاغه نسخه متنی

دارد... كه حكماى اوائل گفته‏اند. «القلب الفارغ يبحث عن السوء و اليد الفارغة تنازع الى الاثم» معنى آنست كه دل فارغ خالى از كار پيوسته تفحص محالات و تتبع خبرهاى اراجيف كند و از آن فتنه زايد و دست بى صنعت در بزه‏ها آويزد.

آن مرد قصه گوسفند و كنيزك و آتش و سوختگان و مداوات طبيعت و كشته شدن صياد... حكايت كرد... آب در چشم آورد و گفت راست است آنچه امير المؤمنين على عليه السلام گويد «الاوان معصية الناصح الشفيق العالم المجرب تورث الحسرة و تعقب الندامة» معنى آنست كه هر كس نصيحت مشفق داناى كار آزموده را فرو گذارد جز حسرت و پشيمانى نبيند.

بايد توجه داشت كه از آغاز نشأت زبان درى چون مذهب سنت ايران بخصوص در شرق اين كشور كه مهد اين زبان بوده رواج داشته است، شاعران و نويسندگان يا بخاطر قلت آشنائى و يا بعلت رعايت مصالح وقت به گفتار أئمه معصومين چنانكه بايد توجه نداشته‏اند، با آن همه بمصداق «مشك را هر چند در خربطه بندند بوى آن پراكنده شود» چنانكه مى‏بينيم كمتر منشى و يا شاعرى در آرايش سخن خويش خود را از سخنان امام بى نياز مى‏دانسته است تا آنجا كه اين طالب علم بى بضاعت با قلت وقت توانست چنين نمونه‏ها را در معدودى از متن‏هاى فارسى بيابد و چنانكه نوشتيم متتبع، با وسعت وقت بيشتر نمونه فراوان خواهد يافت.

پس از آنكه مذهب تشيع در ايران رواج يافت با اطمينان خاطر مى‏توان گفت كه شعر شاعر و نثر از تأثير نهج البلاغه و گفتار على عليه السلام خالى نيست.