یادنامه کنگره هزاره نهج البلاغه نسخه متنی

گذاشته است.

امريكا چندين قرن پس از اسلام بطور جدى و قاطعانه فرمان الغاء بردگى را صادر كرد و بعنوان يك مسئله حياتى پاى آن ايستاد اما اين مطلب براى امريكا خيلى گران تمام شد و چندين سال يك جنگ خونين داخلى در امريكا ادامه داشت و زيانهاى فراوان ببار آورد. علت اصلى آن باين خاطر بود كه دولت آمريكا با مخالفت شديد سرمايه‏داران و كمپانى‏هاى بردگى روبرو بود. در طى اين مدت چندين هزار كشته بجاى ماند و اين رشته آن قدر بدرازا كشيد كه يكى از رؤساى معروف جمهورى بنام (آبراهم لينكلن) جان خود را در اين راه از دست داد. وقتى پى‏آمد تحريم آمريكا با آنكه تمام امكانات مادى و نيروهاى نظامى و پليس دولت پشتوانه آن بود اين قدر نكبت‏بار و خشونت‏آميز باشد انسان نتيجه مى‏گيرد كه تاكتيك اسلام براى الغاء بردگى ستودنى و عقلانى بوده و تعليم افراد را محترم شمرده و سپس راههاى مختلف آزادى آنها را گوشزد فرموده است.

مثلا براى اداء كفارات- روزه- حج- ظهار- نذر آزادى بردگان را مجزى دانست و با اجراء يك قرارداد و مكاتبه برده با تحويل مبلغى پول از در آمد خود آزاد مى‏شد و با قرار مالك پس از مرگ هم يك راه آزادى برده بود كه آنرا قانون مدبر گويند. قانون استيلاد يكى از راه‏هاى آزادى بردگان است باين صورت كه وقتى كنيز از مالك بچه‏دار شود مادر جبرا آزاد مى‏شود.

اسلام يك سهم از 8 سهم مصرف زكاة، رقم بزرگ در آمد بيت‏المال را، خريد بردگان و آزادى آنها قرار داده كه با اجراء همين قانون دولت مى‏توانست يك‏باره تمام بردگان را خريدارى كرده و آزاد سازد. راه ديگر اسلام كه مربوط به مؤمنين و مسلمانان مطيع فرمان خدا است و آن ارتقاء معنوى و تقرب بدرگاه خداوند و رهائى از دوزخ بود كه با آزاد ساختن بردگان در راه خدا مى‏توانستند اين رهائى را كسب كنند. كه معروف است پيشواى بزرگ اسلام حضرت على عليه السلام با در آمد شخصى خود هزار بنده خريد و در راه خدا آزاد ساخت. بايد توجه داشت كه طرح اسلام براى الغاء بردگى بطور تدريجى آن قدر دقيق و حساب شده بود كه اگر بدون مانع نيم قرن عملى مى‏شد حتى يك برده بر روى زمين يافت نمى‏شد ولى افسوس كه خلفاى خيانتكار اموى و عباسى براى تأمين تمايلات نفسانى و راحتى‏هاى نامشروع خود در اجراى اين فرمان مقدس اسلام همانند ساير اوامر سازنده، كوتاهى كردند و بجاى آنكه هدف اسلام را عملى سازند و در آزادى بردگان بكوشند خود پرچم بردگى را بر دوش گرفته و به ترويج و پرورش كنيزكان و غلامان مطلوب پرداختند كه البته در پيشگاه وجدانهاى سليم و قضاوتهاى عادلانه، عمل اين خيانتكاران را نبايد بحساب اسلام و اهداف مقدس آن گذاشت بلكه بايد اين افراد را موانع و سدهاى پولادين اجراى مقررات اسلام عزيز دانست.