یادنامه کنگره هزاره نهج البلاغه نسخه متنی

عوامل مادى كشانده شده‏اند پرده بر مى‏دارد و از مقام امامت جامعه نقش رهبرى را نسبت به صدور ذيل امت ايفا مى‏نمايد.

و در فراز دوم كلام از بند مركزيت خلافت سخن به ميان مى‏آورد كه: «موقعيت كسى كه به تصدى خلافت قد علم نموده در ميان امت موقعيت و نقش نخ محكمى است كه مهره‏ها را گرد آورده و نظم بخشيده و بهم پيوسته است و هر گاه پاره شود مهره‏ها از هم جدا و هر كدام بسوئى مى‏رود كه ديگر امكان گردآورى آن نخواهد بود دست عرب و اسلام امروز اگر چه از نظر تعداد كمند ولى آنها در سايه نيروى اسلام بسيارند و بخاطر همبستگيشان عزيزند تو اى خليفه چون قطب و محور باش كه سنگ آسياب جامعه را بدور خويش بگردانى بگذار سربازان اسلام بدون آنكه احتياجى به شركت تو باشد جنگ را دنبال كنند زيرا اگر تو اين شهر (مدينه) را ترك گويى و از سرزمين اسلام دور شوى قبايل تازه مسلمان شده پيمان را مى‏شكنند و رابطه‏شان با شهر اسلام قطع مى‏گردد در اين صورت آنچه از خطرات و حوادث و مسائل پر اهميت كه پشت سرت مى‏گذارى از آنچه كه براى دفعش در پيش رو دارى بسى پر ارزشتر و مهمتر خواهد بود و بخاطر يك پيروزى كه بدون تو هم قابل بدست آوردن است خطرات سهمگين و غير قابل جبرانش را متوجه امت و اسلام خواهى نمود».

4- امام در پايان همين خطبه صفحه 203 همان كتاب يك بار ديگر اهميت مركزيت را با طرح كردن خطر ضربه زدن دشمن به آن يادآور مى‏شود و خطاب به خليفه مى‏فرمايد: ان الاعاجم ان ينظروا اليك غدا يقولوا: هذا اصل العرب فاذا اقتطعتموه استرحتم فيكون ذلك اشد لكلبهم عليك و طمعهم فيك.

مردم فارس (سران رژيم كسراها) فردا وقتى ترا در جبهه ديدند مى‏گويند ريشه و مركز قدرت و اجتماع مسلمين اين است هر گاه اين ريشه را بزنيم از باقيمانده آسوده خاطر خواهيم شد و اين عمل حرص و طمع آنها را بيشتر و به پيروزى اميدوارتر خواهد كرد.

بزرگترين نيرويى كه دشمنان اسلام را از سلطه جويى و دل بستن به نيروى نظامى خود و هر گونه حملات و توطئه‏ها نا اميد مى‏كرد، و عامل رعب در دل دشمن بوده همان قدرت مركزيت در جامعه اسلامى بر اساس سيستم امامت بوده كه امام در اين فراز ضربه به آنرا خطرى بزرگ تلقى مى‏كند و ضربه به مركزيت را عامل جرات و طمع و تقويت روحى دشمن براى يك بسيج همه جانبه‏