راه عقل مي توان اثبات کرد ، زيرا استدلال
تعبدي و استناد به کلام خدا، هنگامي صحيح است که وجود خدا و سخن
وي نيز اعتبار آن سخن، با دليل عقلي ثابت شده باشد چنانکه
استناد به سخن پيامبر و امام، متوقف بر اثبات نبوت و امامت وحجيت
سخنان ايشان است. پس اصل نبوت را نيز بايد از راه وحي،
ثابت کرد اگرچه اصل معاد، هم با دليل عقلي و هم با دليل نقلي،
قابل اثبات است.

بنابراين، براي تبيين مسائل
اين دو بخش (نبوت و معاد) مي توان نخست، اصل معاد و اصل نبوت را با
دليل عقلي اثبات کرد و هنگامي که نبوت پيامبر اسلام و
حقانيت قرآن کريم به ثبوت رسيد تفاصيل مسائل هر دو بخش را
براساس مضامين کتاب و سنت، تبيين کرد. ولي نظر به
اينکه تفکيک مسائل بخشها از يکديگر، براي آموزش،
مناسبتر و دلنشينتر است ما هم طبق روش سنتي، نخست به بيان مسائل
نبوت، و سپس به بيان معاد مي پردازيم و اگر در بعضي از موارد
نياز به مطلبي بود که بايد بعدا ثابت شود آن مطلب مورد
نياز در استدلال را به عنوان «اصل موضوع» مي پذيريم تا در
جاي خودش به اثبات برسد.

هدف از
مباحث اين بخش

نخستين هدف از مباحث اين بخش، اثبات اين
مطلب است که براي شناختن حقايق هستي و راه صحيح
زندگي، وسيله ديگري غير از حس و عقل، وجود دارد که
خطا و اشتباهي درآن، راه ندارد، وآن عبارتست از«وحي» که نوعي
تعليم الهي مي باشد و اختصاص به بعضي از بندگان
برگزيده خداي متعال دارد و عموم مردم، از حقيقت آن، آگاه
نيستند زيرا نمونه آنرا درخودشان نمي يابند ولي
مي توانند از راه آثار و علايمي به وجود آن، پيببرند
وادعاي انبياء(عليهم السلام) را مبني بر دريافت
وحي الهي، تصديق کنند. و طبعا هنگامي که نزول وحي
بر کسي ثابت شد و پيام آن به ديگران رسيد آنان موظفند
آنرا بپذيرند و بر طبق آن، عمل کنند و هيچکس در مخالفت باآن، معذور
نخواهند بود مگر اينکه پيامي اختصاص به فرد يا گروه
خاصي داشته باشد و يا مخصوص به زمان معيني باشد.

بنابراين، مسائل بنيادي اين بخش،
عبارتست از: ضرورت بعثت انبياء، ضرورت مصونيت وحي از هر گونه
تصرف عمدي و سهوي تا هنگام رسيدن محتواتي آن به مردم، وبه