مقدمه
اعتقاد به عصمت انبياء عليهم السلام از گناهانعمدي و سهوي، يکي از عقايد قطعي و معروف
شيعه است که ائمه اطهار عليهم السلام آنرا به پيروانشان
تعليم داده اند و با بيانات گوناگوني به احتجاج با مخالفان
پرداخته اند.و يکي از معروفترين احتجاجات ايشان در
اين زمينه احتجاج حضرت رضا صلوات الله وسلامه عليه است که در
کتب حديث و تاريخ، مضبوط
مي باشد.و امانفي سهو و نسيان از ايشان در امور
مباح و عادي کمابيش مورد اختلاف، واقع شده و ظاهر روايات منقول
از اهل بيت عليهم السلام هم خالي از اختلاف نيست و
تحقيق درباره آنها نياز به مجالي گسترده تر دارد و بهر حال،
نمي توان آنرا يکي از اعتقادات ضروري قلمداد کرد.واما دلايلي که براي عصمت انبياء
عليهم السلام آورده شده به دو دسته، تقسيم مي شود:
يکي دلايل عقلي، و ديگري دلايل
نقلي.هر چند بيشترين اعتماد، بر دلايل
نقلي است. ما در اين جا به ذکر دو دليل عقلي، مبادرت
مي ورزيم و سپس به ذکر بعضي از دلايل قرآني
مي پردازيم.
دلايل عقلي بر عصمت انبياء
نخستين دليل عقلي بر لزوم عصمتانبياء عليهم السلام از
ارتکاب گناهان اين است که هدف اصلي از بعثت راهنمايي بشر
بسوي حقايق و وظايفي است که خداي متعال براي