و به
احتمال قوي، آيه (23) از سوره بقره (فاتوا بسورة من مثله) نيز
اشاره به همين جهت اعجاز است يعني احتمال قوي دارد که
ضمير «مثله» به «عبدنا» برگردد.

حاصل
آنکه: اگر بفرض محال، امکان داشته باشد که صدها گروه دانشمند و متخصص با
همکاري و همياري يکديگر، چنين کتابي را
تهيه کنند اما هرگز يک فرد درس نخوانده، از عهده چنين
کاري بر نخواهد آمد.

بنابراين،
ظهور چنين کتابي با اين ويژگيها از فرد تحصيل
نکرده اي، مبين جهت ديگري از جهات اعجاز آن مي باشد.

ج-
هماهنگي و عدم اختلاف

قرآن
کريم، کتابي است که در طول بيست و سه سال رسالت پيامبر اکرم
صلي الله عليه وآله وسلم که دوراني  بحراني و پرماجرا و توام با فراز و
نشيبها و حوادث تلخ و شيرين فراوان بود نازل گرديد
ولي اين دگرگونيها عجيب، تاثيري در انسجام
مطالب و شيوه اعجازآميز آن نگذاشت. و همين هماهنگي و
يکنواختي آن از نظر شکل و محتوي، جهت ديگري از جهات
اعجاز بشمار مي رود که مانند دو جهت ديگر، در خود قرآن  به آن، اشاره شده است در آنجا که مي
فرمايد: « افلا يتدبرون القرآن و لو کان من عند غير الله لوجدوا
فيه اختلافا کثيرا» 1. توضيح آنکه: هر انساني دست کم،
دستخوش دو نوع دگرگوني قرار مي گيرد: يکي  آنکه تدريجا بر معلومات و
مهارتهايش افزوده مي شود و افزايش دانشها و توانشها در سخنانش
انعکاس مي يابد و طبعا در فاصله زماني بيست ساله، تفاوت و
اختلاف چشمگيري بين گفتارهايشان نمايان مي
گردد.

دو
ديگر، آنکه حوادث گوناگون زندگي، موجب پيدايش حالات
رواني و احساسات و عواطف 
مختلفي از قبيل بيم و اميد غم و شادي و
هيجان و آرامش مي شود و اختلاف اين حالات،تاثير
بسزايي در انديشه و گفتار و کردار شخص مي گذارد و طبعا با
شدت يافتن اين دگرگونيها، سخنان وي هم دچار اختلاف
شديدي مي گردد. ودر حقيقت تغييرات گفتار،
تابعي از تغييرات حالات رواني است که آنها هم به نوبه
خود، تابع اوضاع و احوال طبيعي و اجتماعي مي باشد.