درس سوم: شرط انسان زيستن! - آموزش عقاید نسخه متنی

درس سوم: شرط انسان زيستن!

مقدمه

در درس پيشين،ضرورت پي جويي
دين و تلاش براي شناختن دين حق را با بيان ساده اي
اثبات کرديم که مبتني بر انگيزه فطري منفعت
جويي و زيان گريزي انسان بود شکل فني
مزبور اينست: اگر رسيدن به منفعت و گريز از زيان، مطلوب
فطري انسان است پژوهش درباره ديني که مدعي ارائه راه
صحيح بسوي منفعت بي نهايت و ايمني از ضرر
بي نهايت است ضرورت دارد(ضرورت بالقياس علت ناقصه براي
تحقق معلول) اما رسيدن به منفعت و ايمني از ضرر، مطلوب
فطري انسان است، پس پژوهش درباره چنين ديني ضرورت دارد.

اين استدلال که در شکل «قياس
استثنايي» بيان شده مبتني بر تحليل منطقي
خاصي درباره احکام عملي عقل و بازگشت آنها به ضرورت بالقياس
علت(فعل اختياري) براي رسيدن به معلول(نتيجه مطلوب)
است چنانکه در جاي خودش بيان شده است.

دليل مورد بحث در اين درس را نيز
مي توان به اين شکل بيان کرد: اگر رسيدن به کمال
انساني مطلوب فطري باشد شناختن اصول اصول جهان بيني که شرط
لازم براي تکامل روح مي باشد ضرورت خواهد داشت. اما رسيدن به
کمال، مطلوب فطري است، پس شناختن اصول مزبور، ضرورت دارد.، انگيزه
اي که هر کسي مي تواند در درون خود بيابد و به اصطلاح،
علم حضوري خطاناپذير به آن دارد.

در اين درس مي خواهيم همان مطلب را با
بيان ديگري اثبات کنيم که مبتني بر مقدمات
دقيق تري است.

و نتيجه آن اين است که اگر کسي درباره
دين نينديشد و به جهان بيني و
ايدئولوژي صحيحي معتقد نشود به کمال انساني نخواهد
رسيد، بلکه اساسا نمي توان او را انسان حقيقي دانست. و به
ديگر سخن: شرط انسان زيستن، داشتن جهان بيني و
ايدئولوژي صحيح است.