مقدمه - آموزش عقاید نسخه متنی

مقدمه

چنان که در آغاز اين کتاب، اشاره کرديم اعتقاد
به معاد و زنده شدن هر فرد انسان در عالم آخرت، يکي از اصلي
ترين اعتقادات در همه اديان آسماني است و انبياي
الهي تاکيد فراواني بر اين اصل داشته اند و براي
تثبيت اين عقيده در دلهاي مردم، رنجهاي
بسياري برده اند. و در قرآن کريم، اعتقاد به معاد و عدل هم سنگ
اعتقاد به خداي يگانه، دانسته شده و در بيست و چند آيه،
کلمات «الله» و «اليوم الآخر» با هم بکار رفته است (علاوه بر مطالبي
که در حول و حوش عالم آخرت در بيش از دو هزار آيه آمده است.)


در اغاز اين بخش، اهميت تحقيق درباره
فرجام شناسي را بيان کرديم و نيز توضيح داديم
که تصور صحيح معاد، مبتني بر پذيرفتن روحي است که ملاک
هويت هر انساني باشد و بعد از مرگ، باقي بماند تا بتوان گفت:
همان شخصي که از دنيا رفته است بار ديگر در عالم آخرت، زنده
مي شود. سپس به اثبات چنين روحي از راه عقل و وحي
پرداختيم تا زمينه بحث هاي اصلي پيرامون
زندگي ابدي انسان، فراهم شود. اينک نوبت آن رسيده است که
به اثبات اين اصل مهم اعتقادي بپردازيم.

همان گونه که مساله روح از دو راه (عقل و نقل) اثبات
مي شد اين مساله هم از دو راه، قابل اثبات است و ما در اين درس،
دو دليل عقلي بر ضرورت معاد بيان مي کنيمم و بعدا
به ذکر بخشي از بيانات قرآني در زمينه امکان و ضرورت معاد
مي پردازيم.