مقدمه - آموزش عقاید نسخه متنی

مقدمه

دانستيم
که مساله معاد، مبتني بر مساله روح است، يعني هنگامي مي
توان گفت: «کسي که بعد از مرگ، زنده مي شود همان شخص سابق است» که روح
او بعد از متلاشي شدن بدن، باقي بماند، و به ديگر سخن: هر
انساني غير از بدن مادي، داراي يک جوهر غير
مادي و قابل استقلال از بدن مي باشد. در غير اين صورت،
فرض حيات مجدد براي همان شخص، فرض معقولي نخواهد بود.

پس، قبل از پرداختن به اثبات
معاد و بيان معاد و
بيان مسائل مربوط به آن، بايد اين مطلب به اثبات برسد. از
اين رو، اين درس را اختصاص به همين موضوع مي دهيم و
براي اثبات آن از دو راه، استدلال مي کنيم: يکي از
راه عقل، و ديگري از راه وحي. 1. ممکن است توهم شود که
استدلال از راه وحي براي اثبات مسائل روح و معاد، استدلال دوري
است.
زيرا در برهاني که براي ضرورت نبوت، اقامه گرديد
حيات اخروي که (مبتني بر مساله روح است) بعنوان «اصل موضوع» در
نظر گرفته شد، پس اثبات خود اين اصل از راه وحي و نبوت، مستلزم دور
است.

ولي بايد توجه
داشت که صحت استدلال به وحي، نيازمند مساله «ضرورت نبوت» نيست
بلکه مبتني بر «وقوع» آن است که از راه معجزه، ثابت مي شود (دقت
کنيد). و چون قرآن کريم خود به خود معجزه و دليل حقانيت
پيامبر اسلام(ص) است استدلال به آن، براي اثبات مساله روح و معاد، صحيح
است.

1. ممکن است توهم شود که
استدلال از راه وحي براي اثبات مسائل روح و معاد، استدلال دوري
است.
زيرا در برهاني که براي ضرورت نبوت، اقامه گرديد
حيات اخروي که (مبتني بر مساله روح است) بعنوان «اصل موضوع» در
نظر گرفته شد، پس اثبات خود اين اصل از راه وحي و نبوت، مستلزم دور
است.

ولي بايد توجه
داشت که صحت استدلال به وحي، نيازمند مساله «ضرورت نبوت» نيست
بلکه مبتني بر «وقوع» آن است که از راه معجزه، ثابت مي شود (دقت
کنيد). و چون قرآن کريم خود به خود معجزه و دليل حقانيت
پيامبر اسلام(ص) است استدلال به آن، براي اثبات مساله روح و معاد، صحيح
است.