مقدمه
از قرآن کريم استفاده مي شود کهبرپايي جهان آخرت، تنها به زنده شدن مجدد انسانها نيست بلکه
اساسا نظام اين جهان، دگرگون مي شود و جهاني ديگري
با ويژگيهاي ديگري برپا مي گردد، جهاني
که براي ما قابل پيش بيني نيست و طبعا شناخت
دقيقي هم از ويژگيهاي آن نمي توانيم
داشته باشيم . و آنگاه همه انسانها از اغاز تا پايان خلقت باهم، زنده
مي شوند و به نتايج اعمالشان مي رسند و جاودانه در نعمت
يا عذاب مي مانند.و چون آيات
مربوط به اين بحث، فراوان است و بررسي آنها به درازا مي کشد از
اين رو، تنها به ذکر فشرده مضامين آنها بسنده مي کنيم.
وضع زمين و درياها و کوهها
در زمين، زلزله عظيمي پديدمي آيد (1) و آنچه در اندرون
آن است بيرون مي ريزد (2) و
اجزاي آن، متلاشي مي گردد
(3) ، و درياها شکافته
مي شوند، (4) و کوهها به حرکت در مي
آيند (5) و در هم
کوبيده مي شوند (6) و مانند تل شني
مي گردند (7) و سپس به صورت پشم حلاجي شده
1. زلزال/1، حج/1، واقعه/4،مزمل/14.2. زلزال/2، انشقاق/4.3. الحاقه/14، فجر/21.4. تکوير/6، انفطار/3.5. کهف/47، نحل/88، طور/10، تکوير/2.6. الحاقه/4، واقعه/5.7. مزمل/14.