آموزش عقاید نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

آموزش عقاید - نسخه متنی

محمدتقی مصباح یزدی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

دلايل
قرآني بر جهاني بودن اسلام

همانگونه
که اشاره شد بهترين دليل و معتبرترين مدرک براي اثبات
اينگونه مطالب، قرآن کريم است که حقانيت و اعتبار آن در
درسهاي گذشته، واضح گرديد. و کسي که يک مرور اجمالي
بر اين کتاب الهي بکند با کمال روشني در خواهد يافت که
دعوت آن، عمومي و همگاني است و اختصاص به قوم و اهل نژاد و زبان
معيني ندارد.

ازجمله،
در آيات زيادي همه مردم را بعنوان « يا ايها الناس»
(1) « يا بني آدم»
(2) مورد خطاب، قرار
داده و هدايت خود را شامل همه انسانها « الناس (3) والعالمين (4) » دانسته است. و همچنين در
آيات فراواني رسالت پيامبر اکرم (ص) را براي همه مردم
(الناس (5) و العالمين  (6) ثابت
کرده، و در آيه اي شمول دعوت وي را نسبت به هر کسي که از
آن، مطلع شود مورد تاکيد قرار داده است. (7) و از
سوي ديگر، پيروان ساير اديان را بعنوان «اهل کتاب»
مورد خطاب و عتاب قرار داده (8) و رسالت پيامبر اکرم (ص) را پيروزي اسلام بر
ساير اديان، شمرده است. (9)


با توجه
به اين آيات، جاي هيچگونه شک و شبهه اي درباره
همگاني بودن دعوت قرآن کريم و جهاني بودن دين مقدس اسلام،
باقي نمي ماند.





جاوداني
بودن اسلام

آيات
مزبور همانگونه که با بکارگرفتن الفاظ عام(مانند بني آدم و الناس و
العالمين) و با متوجه کردن خطاب به اقوام غير عرب و پيروان
ساير اديان (مانند يا اهل الکتاب) عموميت و جهاني
بودن اسلام را ثابت مي کند همچنين با اطلاق زماني،
محدوديت و مقيد بودن آنرا به






1. ر. ک: بقره - 21، نساء -1، 174، فاطر – 15.2. ر. ک: اعراف - 26، 27، 28، 31، 35، يس – 60.3. ر. ک: بقره – 185،
187، آل عمران - 138، ابراهيم – 1، 52، جاثيه - 20، نحل- 44، زمر- 41،
کهف- 54، حشر – 21.4. ر. ک: انعام- 90، يوسف-
104، ص- 87، تکوير- 27، قلم-52.5. ر. ک: نساء- 79، حج- 49، سبا- 28.6. ر. ک: انبياء- 107، فرقان-1.7. ر. ک: انعام-19.8. ر. ک: آل عمران- 65، 70، 71، 98، 99، 110،
مائده – 15،19.9. ر. ک: توبه- 33، فتح- 38، صف- 9.

/ 342