لطفا منتظر باشید ...
1- اعتقاد به موجود نامحسوس
يکي از شبهات ساده در زمينهخداشناسي اينست که چگونه مي توان به وجود موجودي معتقد شد
که قابل درک حسي نيست؟
اين شبهه، در ذهن افراد ساده انديش به صورت
«استبعاد» پديد مي آيد ولي انديشمنداني
نيز پيدا شده اند که اساس تفکر خود را بر «اصالت حس» قرار داده اند و
موجود نامحسوس را انکار کرده اند يا دست کم، آن را قابل شناخت
يقيني ندانسته اند.پاسخ شبهه آنست که ادراکات حسي،در اثر ارتباط
اندامهاي بدن با اجسام و جسمانيات، حاصل مي شود و هر کدام از
حواس ما نوعي از پديده هاي مادي و متناسب با خودش را در
شرايط معيني درک مي کند و همانگونه که نمي توان
توقع داشت که چشم، صداها را درک کند يا گوش، رنگها را نبايد انتظار
داشت که مجموع حواس ما هم همه موجودات را درک کند.زيرا اولا در ميان موجودات مادي هم
چيزهايي وجود دارد که قابل درک حسي نيست چنانکه
حواس ما از درک انوار ماوراءبنفش و مادون قرمز و امواج الکترومنيتيک
و... عاجز است.ثانيا ما بسياري ازحقايق را از
غير راه حواس ظاهري، درک مي گنيم و اعتقاد
يقيني به وجود آنها پيدا مي کنيم با
اينکه قابل درک حسي نيستند. مثلا از حالت ترس و محبت، يا
اراده و تصميم خودمان آگاه هستيم و اعتقاد يقيني به
وجود آنها داريم در صورتي که اين پديده هاي
