کثرت پيامبران - آموزش عقاید نسخه متنی

کثرت پيامبران

تا کنون سه مساله بنيادي از مسائل نبوت و
راهنما شناسي را مورد بحث قرار داديم و به نتيجه
رسيديم که با توجه به نارسايي دانش بشري براي
دستيابي به همه معلوماتي که نقش اساسي را درسعادت
دنيا وآخرت دارد مقتضاي حکمت الهي اين است که
پيامبر يا پيامبراني را برگزيند و حقايق مورد
نياز را به ايشان تعليم دهد تا آنها را سالم و دست نخورده به
ساير انسانها برسانند، و از سوي ديگر: آنانرا براي
ديگران بگونه اي معرفي کند که حجت بر ايشان تمام شود، و
عمومي ترين راه آن، ارائه معجزات مي باشد.

اين مطالب را با براهين عقلي، اثبات
کرديم. ولي براهين مزبور، دلالتي بر لزوم تعدد
انبياء و کتب و شرايع آسماني نداشت، و اگر فرضا شرايط
زندگي بشر بگونه اي بود که يک پيامبر مي توانست همه
نيازمنديهاي انسانها را تا پايان جهان، بيان کند
بطوري که هر فردي و هر گروهي در طول تاريخ بتواند
وظيفه خود را بوسيله پيامهاي همان پيامبر بشناسد
خلاف مقتضاي اين براهين نبود.

اما مي دانيم که : اولا عمر هر انسان- و از
جمله پيامبران – محدود است و مقتضاي حکمت آفرينش، اين
نبوده که نخستين تا پايان جهان، زنده بماند و همه انسانها را شخصا
راهنمايي کند.

ثانيا شرايط و اوضاع و احوال زندگي
انسانها در زمانها و مکانهاي مختلف يکسان نيست و اين
اختلاف و تغيير شرايط و بويژه، پيچيده شدن
تدريجي روابط اجتماعي مي تواند در کيفيت