به او بدهد تا موجبات گمراهي بندگان را فراهم آورد.(1)
حاصل آنکه: عقل بروشني در مي يابد که
کسي شايستگي ارتباط خاص با خداي متعال و اعطاء قدرت بر
انجام معجزات را دارد که بمولاي خودش خيانت نکند و موجبات
گمراهي و بد بختي ابدي بندگان او را فراهم نياورد.بنابراين، آوردن معجزه، دليل عقلي
قاطعي بر صحت ادعاي نبوت خواهد بود.
پرسش
1. مفاد اصل چيست؟ولازمه آن کدام است؟- چرا پذيرفتن اصل عليت، منافاتي با پذيرفتن اعجاز
ندارد؟ - چرا تفسير اعجاز، به آگاهي از علل نا شناخته، صحيح
نيست؟ - ايا پذيرفتن اعجاز، منافاتي با تغيير
ناپذيري سنتهاي الهي دارد؟چرا؟ - آيا انبياء ابتدء اقدام به آوردن معجزه مي کردند
يا برحسب درخواست مردم انجام مي دادند؟ - چرا پيامبران به هر درخواستي براي معجزه، پاسخ مثبت
نمي دادند؟ - توضيح دهيد که معجزه، تنها يک دليل ظني
اقناعي نيست بلکه برهاني عقلي بر صدق ادعاي
نبوت است.
1.ر.ک: سوره الحاقه:
آيات44،46.