آموزش عقاید نسخه متنی

بگو (شما گم نمي شويد بلکه) فرشته مرگ که بر
شما گمارده شده شما را مي گيرد و سپس بسوي  پروردگارتان باز گرانده مي شويد.

پس ملاک هويت انسان، همان روح اوست که بوسيله
فرشته مرگ، گرفته مي شود و محفوظ مي ماند نه اجزاي بدن که
متلاشي مي شود و در زمين، پراکنده مي گردد.

و در جاي ديگر مي فرمايد:

الله يتوفي  الانفس حين موتها و التي لم تمت
في منامها فيمسک التي قضي عليها الموت و يرسل
الاخري الي اجل مسمي (1)


خداي متعال جانها (يا اشخاص) را هنگام مرگشان
مي گيرد و نيز کسي را که در خواب نمرده است
(يعني کسي که بخواب رفته و مرگش فرانرسيده است) پس آنکه
مرگش فرا رسيده، نگه مي دارد و آن ديگري را تا سرآمد
معيني رها مي کند.

و در بيان کيفيت مرگ ستمکاران مي
فرمايد:

اذا الظالمون في غمرات الموت و الملائکة
باسطوا ايديهم اخرجوا انفسکم ....(2)


 هنگامي که
ستمکاران در سکرات مرگند و فرشتگان دستهايشان را گشوده اند (و به آنان
مي گويند) جانهاي خود را بيرون کنيد(=تسليم
کنيد) .

از اين آيات و آيات ديگري-
که براي رعايت اختصار، از ذکر آنها صرف نظر مي کنيم-
استفاده مي شود که نفسيت و شخصيت هر کسي به
چيزي است که خدا و فرشته مرگ و فرشتگان گمارده برقبض روح، آنرا
مي گيرند و نابودي بدن، آسيبي به بقاي روح و
وحدت شخصي انسان نمي زند.

نتيجه آنکه: اولا در انسان، چيزي به نام
روح وجود دارد، ثانيا روح انساني، قابل بقاء و استقلال از بدن مي
باشد نه مانند اعراض و صور مادي که با تلاشهاي محل، نابود مي
شوند، و ثالثا هويت هر فردي بستگي به روح او دارد، و به
ديگر سخن: حقيقت هر انسان همان روح اوست و بدن، نقش ابزار را نسبت به
روح، ايفاء مي کند.

1. زمر-42.2.
انعام- 93.