آموزش عقاید نسخه متنی

و نيز جا دارد که از دسته دوم بپرسيم: اگر
بهشت، چيزي جز ارزشهاي اخلاقي نيست-و طبعا دوزخ هم
چيزي جز ضد ارزشها نخواهد بود- پس اين همه اصرار قرآن بر اثبات
معاد و زنده شدن انسانها بعد از مرگ، براي چيست؟ و آيا بهتر
نبود که انبياي الهي، همين معني را به صراحت،
بيان مي کردند تا آن همه مورد اعتراض و اتهام به جنون و افسانه
گويي و مانند آنها واقع نشوند؟!

از اين ياوه سراييها که
بگذريم به اختلافات و مشاجرات متکلمان و فيلسوفان درباره معاد و
جسماني و روحاني و بحثهايي درباره اين که آيا
جهان مادي به کلي نابود مي شود يا نه، و آيا بدن
اخروي عين بدن دنيوي است يا مثل آن، ومانند آنها مي
رسيم.

اين گونه تلاشهاي عقلي و فلسفي در
راه کشف حقايق و نزديکتر شدن به واقعيات، هرچند شايان
تقدير و تحسين است و در سايه آنها نقاط ضعف و قوت انديشه
ها آشکار مي گردد ولي نبايد توقع داشته باشيم که با
اين بحثها به کنه حيات اخروي برسيم و آن را چنان
بشناسيم که گويا يافته ايم.

راستي، مگر 
تا کنون حقايق همين عالم دنيا بطور کامل، شناخته شده
است؟ و آيا دانشمندان علوم تجربي مانند فيزيکدانان و
شيمي دانان و زيست شناسان و ... توانسته اند حقيقت ماده و
انرژي و انواع نيروهاي مختلف را بشناسند؟ و آيا مي
توانند درباره آينده اين جهان، پيش بيني قطعي
کنند؟ و آيا مي دانند که اگر مثلا نيروهاي جاذبه از جهان،
گرفته شود يا حرکت الکترونها متوقف شود چه خواهد شد؟ وآيا چنين
چيزهايي روي خواهد داد يا نه؟

و آيا فيلسوفان توانسته اند همه مسائل
عقلي مربوط به همين جهان را به صورت يقيني، حل
کنند؟ و آيا مسائلي از قبيل حقايق اجسام و صور
نوعيه و رابطه روح و بدن و ... جاي تحقيق بيشتري
ندارد؟

پس چگونه مي خواهيم به کمک اين دانشها و
انديشه هاي محدود و ناقص خودمان پي به حقايق عالمي
ببريم که هيچ تجربه اي درباره آن نداريم؟! البته نقص دانش
بشر به اين معنا نيست که هيچ چيزي را به هيچ
وجهي نمي تواند بشناسد يا در راه بهتر شناختن هستي
نبايد تلاش کند. بدون شک ما مي توانيم بانيروي عقل
خداداد، بسياري از حقايق را بشناسيم و نيز مي
توانيم به کمک حس و تجربه، بسياري از اسرار طبيعت را کشف
کنيم و البته بايد در راه