آموزش عقاید نسخه متنی

فوق العاده سعادت اخروي، کاري ابلهانه مي
بود ولي هيچ کس را گريزي از جهان ابدي نيست و
کسي که تمام نيروي خود را صرف زندگي دنيا کرده و
عالم آخرت را به دست فراموشي سپرده و يا اساسا آن را انکار کرده است
نه تنها از نعمتهاي بهشتي، محروم مي شود بلکه براي
هميشه گرفتار عذابهاي دوزخ خواهد شد و زيان مضاعفي خواهد
کرد. (1)

اين است که قرآن کريم، از يک سو،
برتري نعمتهاي اخروي را گوشزد مي کند و هشدار مي
دهد که مبادا زندگي دنيا، شما را بفريبد، (2) و از سوي
ديگر، زيانهاي دلبستگي به دنيا و فراموش کردن آخرت
و انکار جهان ابدي يا شک درباره آن را بر مي شمرد و تاکيد
مي کند که چنين اموري موجب شقاوت و بدبختي جاوداني
مي شود. (3) و چنان نيست که انتخاب کننده
دنيا تنها از پاداش اخروي، محروم شود بلکه علاوه بر آن، به کيفر
ابدي نيز محکوم خواهد شد.

و راز آن اين است که شخص دنياپرست،
استعدادهاي خداداد را ضايع کرده و درختي که مي
بايست ميوه سعادت ابدي به بار آورد را خشکانده و بي ثمر
ساخته است و حق منعم حقيقي (پرستش) را رعايت نکرده و
نعمتهاي او را در راهي که مورد رضايت وي نبوده صرف کرده
است و چنين کسي است که هنگام ديدن نتايج سوء گزينش
خود، آرزو مي کند که اي کاش خاک مي بودم و به چنين سرنوشت
شومي مبتلا نمي شدم. (4)

پرسش

1- وجوه تفاوت بين دنيا و آخرت را بيان
کنيد.

2- جهت نکوهش از دنيا را شرح دهيد.

3- زيانهاي دنياگرايي را شرح
دهيد.

4- چرا عدم ايمان به آخرت، موجب عذاب ابدي
مي شود؟

1. هود/22، کهف/

102-105، نمل/

4-5. 2. بقره/102،
200، توبه/38، روم/33، فاطر/5، شوري/20، زخرف/

25-34. 3. اسراء/10، بقره/86، انعام/130، يونس/

7-8، هود/

15-16،
ابراهيم/3، نحل/22، 107، مومنون/74، نمل/

4-5، 66، روم/7، 16، لقمان/4،
سباء/8، 31، زمر/45، فصلت/7، نازعات/

38-39. 4. نبا/40.