آموزش عقاید نسخه متنی

و آسايش آخرت هم خواهد بود و شايد دفن کردن
سيم و زر و گوهرهاي گرانبها و حتي مواد غذايي همراه
مردگان ناشي از چنين پنداري بوده است.

قرآن کريم، تاکيد مي کند نه مال و فرزند
به خودي خود (و صرف نظر از رفتار مربوط به آنها) موجب تقرب به خداي
متعال مي شود. (1) و نه در جهان آخرت سودي به
کسي (2) مي
بخشد، و اساسا اينگونه روابط و اسباب دنيوي گسسته مي شود
(3) و هر کسي دارائيها و متعلقات خود
را رها مي کند. (4) و تک و تنها بسوي خداي
متعال، محشور مي گردد (5) و فقط روابط
معنوي الهي، پايدار مي ماند و به همين جهت،
مومناني که با همسران و فرزندان و بستگانشان پيوندهاي
ايماني دارند در بهشت با هم خواهند بود. (6)

حاصل آنکه: رابطه بين دنيا و آخرت از
قبيل رابطه بين پديده هاي دنيا با
يکديگر نيست  و چنان
نيست که هرکسي در دنيا نيرومندتر و زيباتر و شادتر
و بهره مندتر باشد در آخرت هم همانگونه محشور شود وگرنه مي بايست
فرعونها و قارونها سعادت اخروي بيشتري داشته باشند. بلکه چه بسا
کساني که در دنيا ناتوان و رنجور و تهي دست باشند ولي
دراثر انجام وظايف الهي، سالم و زيبا و نيرومند، محشور و
از نعمتهاي ابدي برخوردار گردند.

بعضي از ناآگاهان چنين پنداشته اند که مفاد
آيه شريفه «و من کان في هذه اعمي فهو في الآخرة
اعمي و اضل سبيلا» 7. اسراء/72. (کسي که در دنيا
کور باشد در آخرت هم کور و گمراهتر خواهد بود.)

اين است که سلامت و بهره منديهاي
دنيا، رابطه مستقيم با سلامت و بهره منديهاي آخرت دارد،
غافل از آنکه: منظور از «کوري» دراين آيه، کوري
ظاهري نيست بلکه مقصود، کوردلي است چنانکه در آيه
ديگري مي فرمايد:

فانها لاتعمي الابصار ولکن تعمي القلوب
التي في الصدور. (8)

همانا چشمها نابينا نمي شود بلکه
دلهايي که در سينه هاست نابينا مي شود.

1. سباء/37. 2. شعراء/88، لقمان/33، آل عمران/10، 116، مجادله/17. 3. بقره/166، مومنون/101. 4. انعام/94. 5. مريم/80،95. 6. رعد/23، غافر/8،
طور/21. 7. اسراء/72. (کسي که در دنيا
کور باشد در آخرت هم کور و گمراهتر خواهد بود.) 8. حج/46.