آيات ديگر

تاكنون برجسته ترين آيات فطرت را با اندكى تفصيل، از نظر گذرانديم، حال براى تكميل بحث به آنچه كه در ساير آيات قرآن كريم دربارهى فطرت و ابعاد و احكام گوناگون آن بيان شده است، مرورى مى كنيم. آنچه در پى مى آيد فهرست موضوعى آياتى است كه به طور صريح، يا با ايما و اشاره دربارهى فطرت سخن گفته اند.(155)

1ـ ايمان فطرى به خداوند

«إنَّ الذَّينَ اشْتَرَوُا الْكُفرَ بِالاْيمانِ لَن يَضُرُّوا اللّهَ شَيْئًا وَ لَهُمْ عَذابٌ أليمٌ.»(156)(آل عمران / 177)

اين آيه اشاره دارد به اين كه ايمان، اصل و كفر جايگزين آن مى باشد; بنابراين، انسان در اصل; يعنى به طور فطرى روى به ايمان دارد نه به كفر. اين برداشت، مبتنى بر آن است كه مراد از «الذين» تمامى كافران باشند، نه مرتدان.(157)

2 ـ بازگشت به فطرت در اثر توجه به آيات خدا

«وَ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الاْياتِ وَ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونُ.»(158)(اعراف / 174)

در اين آيه «لعلهم يرجعون» بيانگر آن است كه آدميان پيش از گرايش به شرك موحد بودند و وقتى مشركان توحيد را مى پذيرند، در واقع رجوع مى كنند به آنچه كه از پيش پذيرفته بودند.