«إنَّ الذَّينَ اشْتَرَوُا الْكُفرَ بِالاْيمانِ لَن يَضُرُّوا اللّهَ شَيْئًا وَ لَهُمْ عَذابٌ أليمٌ.»(156)(آل عمران / 177) اين آيه اشاره دارد به اين كه ايمان، اصل و كفر جايگزين آن مى باشد; بنابراين، انسان در اصل; يعنى به طور فطرى روى به ايمان دارد نه به كفر. اين برداشت، مبتنى بر آن است كه مراد از «الذين» تمامى كافران باشند، نه مرتدان.(157)
2 ـ بازگشت به فطرت در اثر توجه به آيات خدا
«وَ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الاْياتِ وَ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونُ.»(158)(اعراف / 174)در اين آيه «لعلهم يرجعون» بيانگر آن است كه آدميان پيش از گرايش به شرك موحد بودند و وقتى مشركان توحيد را مى پذيرند، در واقع رجوع مى كنند به آنچه كه از پيش پذيرفته بودند.
3 ـ توحيد فطرى
1 ـ 3 توحيد فطرى در انسان
«اَلَّذى جَعَلَ لَكُمُ الاَْرْضَ فِراشاً وَ السَّماءَ بِناءً وَ أَنْزَلَ مِنَ الَّسماءِ مآءً فَأخْرَجَ بِهِ مِنَ الَّثمَراتِ رِزْقاً لَكُمْ فَلاتَجْعَلُوا لِلّهِ أَنْداداً وَ أنْتُمْ تَعْلَمُونَ.»(159)(بقره / 22)در اين آيه «و أنتم تعلمون» بيانگر آن است كه كسانى كه به خداى واحد شرك مىورزند و براى او انباز قائل مى شوند، خود مى دانند كه در اشتباه اند. اين علم كه با انكار ظاهرى توأم است، همان معرفت فطرى به توحيد است.
لطفا منتظر باشید ...
