در اين تقرير، اضافه جايگزين تضايف مى شود; يعنى به جاى آن كه گفته شود: محب و محبوب از امور متضايف هستند و متضايفان، مثلا در وجود و عدم و قوه و فعل متكافى مى باشند ـ كه شرحش گذشت ـ گفته مى شود: محبت و عشق يك حقيقت ذات اضافه است و از اين رو، متعلق مى خواهد و هرگز نمى تواند بدون متعلق وجود پيدا كند. محبت از اين جهت مانند اراده است; همان گونه كه اراده بدون مراد نمى شود و هر گاه اراده اى تحقق داشت، حتماً ارادهى «چيزى» است و آن چيز كه مراد است، بايد در ظرف اراده فعليت و تحقق داشته باشد، محبت نيز همواره متعلقِ به «چيزى» است كه در بحث ما، متعلق محبت، همان كمالِ مطلق است; پس اگر محبت به كمالِ مطلق، موجود، محقق و بالفعل است، خود كمال مطلق نيز بايد موجود، محقق و بالفعل باشد.بنابراين، مقدمات روايت سوم برهان فطرت را مى توان به صورت زير بيان كرد: 1ـ انسان به كمال مطلق محبت دارد.2ـ محبت از حقايق ذات اضافه است.3ـ هر حقيقت ذات اضافه اى، وجودش ملازم با وجود متعلقش است و از آن منفك نمى شود.بنابراين محبت به كمال مطلق كه واقعيت وجودىِ انسان را تشكيل مى دهد، دليل بر وجود و تحقق متعلق آن، يعنى كمال مطلق است.
لطفا منتظر باشید ...
