كتاب عليين، يا قضاى الهى در پاداش انسان‏هاى صالح

« كَــلاّ اِنَّ الاَْبْــرارِ لَفــى عِلّيّيــنَ وَ مــا اَدْريــكَ مــا عِلِّيُّــونَ كِتــابٌ مَرْقُومٌ يَشْهَدُهُ ‏الْمُقَرَّبُونَ !» (18 / مطففين)
كلمه «عِلِّيُّون» به معناى علوى روى علو ديگر است، و يا علوى دو چندان كه با درجات عاليه و منازل قرب به خداى‏تعالى منطبق مى‏شود. معناى آيه اين است كه: آن‏چه براى ابرار مقدر شده و قضايش رانده شده تا جزاى نيكوكارى‏هاى آنان باشد، در عليين قرار دارد، و تو اى پيامبر نمى‏دانى عليين چيست؟ امرى است نوشته شده و قضايى است حتمى و رانده شده و مشخص و بدون ابهام. « يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ!» يعنى مقربين عليين را با ارائه خداى‏تعالى مى‏بينند.(1)
1- الميـــزان ج 40، ص 122.