بگويى مراد اكرام و تنعيم حدوثى است، نه بقايى و مىخواهد بفرمايد خداىتعالى او را اكرام كــرده و نعمت داده تا شكــرش را به جاى آورند، و بندگىاش كننــد، و لكن انسان همان را مايه دردســر خود كرد و در راهــى مصرف كـرد كه مستحـق عذاب گرديد.(1)
1- الميـــزان ج 40، ص 220.