خطبه 104 - واژه های نهج البلاغه نسخه متنی

ديمة

باران نرم و مداوم

احلولت

شيرين شده است

اخلاف

پستانها

صادفتم

مصادف شديد، يافتيد

جائل

جولان دهنده، بحركت آوردنده

خطام

افسار

قلق وضين

مضطرب و شك‏كننده

سدر مخضود

ميوه سدر كه خار هاى آنرا جدا كرده‏اند

شاغرة

محلى كه از حاكم و قاضى خالى باشد

ثائرة

خون خواه، انتقام گيرنده

امتاحوا

آب بكشيد، حوض خود را پر كنيد

روقت

خالص و تصفيه شده است

شفا

كنار صحرا، لب بيابان كه برودخانه و دريا متصل است

جرف

جائى كه سيل آنرا برده است،

هار

جاى ويران و ريزش دار

شجو

درد و غصه، ابرم: محكم نمود،

تصويح

صدا نمودن نباتات خشك

خطبه 104

ابلج

روشن و نمايان،

مناهج

جمع منهج: راه راست

حلبة

دواندن اسب در ميدان مسابقه

حابس

كسى كه از حيرت و سر گردانى شتر خود را بسته و نگه داشته

نزل

آنچه براى پذيرائى مهمان تهيه مى‏شود

سناء

نور مرتفع، بلندى

خزايا

جمع خزيان: شرمنده و خجل

ناكثين

بيعت شكنان

ناكبين

كسانى كه از راه حق عدول كرده‏اند

ذمام

پيمانها جمع ذمة: پيمان

تأنفون

اظهار خشم و تكبر