لطفا منتظر باشید ...
خاندان عمّار و تحمل شكنجه در راه خدا
عمّار و پدر و مادرش در راه اسلام رنج هاى طاقت فرسا و شكنجه هاى غيرقابل تحملى كشيدند و از اين جهت اين خاندان جزو نوادرى به شمار مى آيند كه در راه ايمان و عقيده خود دردها و مصايب توصيف ناپذيرى به جان خريدند و دست از ايمان و اعتقاد خود برنداشتند.
اين خاندان پاك نهاد با وجود همه مرارت ها و دشوارى ها، صبر و تحمل را پيشه كردند تا اين كه سرانجام پدر و مادر عمّار در همين راه به شهادت رسيدند و نام و ياد و خاطره هاى حماسى آنان براى هميشه در تاريخ حوادث تكان دهنده صدر اسلام جاودانه شد.
از رفتار ظالمانه و وحشت ناك سران قريش در مكه اين بود كه تازه مسلمانانى كه يار و پناهى نداشتند و بين آنها و مردم مكه فاميلى و خويشاوندى نبود، و يا از گروه بردگان و كنيزان بودند، تحت سخت ترين شكنجه ها قرار مى دادند تا دست از ايمان و اسلام خود بردارند و به كفر و جاهليت بازگردند؛ خاندان ياسر از جمله كسانى بودند كه وابستگى قومى در مكه نداشتند و نيز از كنيزان و بردگان ابو حذيفه از قبيله بنى مخزوم بودند، لذا ايشان بيش از ديگران تحت فشارهاى جسمى و عذاب هاى بدنى قرار گرفتند.
شكنجه خاندان ياسر يعنى ياسر و همسرش سميه و فرزندش عمار، آن گاه به اوج خود مى رسيد كه در ظهر روزهاى تابستان حجاز كه هوا به شدت داغ و زمين سوزنده بود، آنان را برهنه روى زمين مى خواباندند و به اين طريق آن خانواده بزرگوار را به جرم اسلام آوردن، شكنجه مى دادند. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله گاهى از كنار آنان مى گذشت، با مشاهده اين منظره فجيع در نهايت تأثر و اندوه آنان را به صبر و پايدارى دعوت و به بهشت برين و وعده هاى صادق پروردگار نويد مى داد و مى فرمود: 'اصبروا يا آل ياسر، فإنّ موعدَكم الجنّة؛ اى خاندان ياسر، بر شما باد به صبر و شكيبايى كه وعده شما بهشت است.' [ ر. ك: تاريخ بغداد، ج 1، ص 150؛ اسد الغابه، ج 4، ص 44؛ طبقات الكبرى، ج 3، ص 248 و 249؛ حلية الاولياء، ج 1، ص 140؛ رجال كشى، ص 30، ح 57. ]
سرد شدن آتش بر عمّار
در برخى روايات آمده است كه: روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله بر عمّار عبور كرد و ديد كه مشركان او را در آتش افكنده و مى سوزانند، حضرت صلى الله عليه و آله با مشاهده اين حالت دلخراش، سخت تكان خورد و به قدرت غيبى، عمّار را مورد عنايت قرار داد و چنين فرمود:
يا نار كوني برداً و سلاماً على عمار، كما كنتِ برداً و سلاماً على ابراهيم؛
اى آتش، براى عمّار خنك و گوارا باش، همان گونه كه براى ابراهيم خليل عليه السلام سرد و گوارا شدى.
به اين ترتيب و با معجزه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آتش قريش هيچ آسيبى به وى نرساند. [ رجال كشى، ج 3، ص 248. ]
برخى آيات قرآنى در مقام والاى عمّار نازل شده است از جمله آيه شريفه 'أمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناء الليل ساجداً و قائماً يحذر الآخرة وَ يَرجُوا رَحمةَ رَبِّه' [ زمر 39، آيه 9. ] و 'أفمن وعدناه وعداً حسناً فهو لاقيه...' [ قصص 28، آيه 61. ] نازل شده است. [ در اين باره ر. ك: طبقات الكبرى، ج 3، ص 250؛ تفسير كشاف، ج 3، ص 22؛ روح المعانى، ج 23، ص 247؛ الدر المنثور، ج 5، ص 323؛ تفسير طبرى، ج 7، ص 127؛ اسد الغابه، ج 4، ص 44. ]
