لطفا منتظر باشید ...
دستگيرى محمّد بن ابى حذيفه و شهادت او
عمروعاص پس از استقرار حكومتش بر مصر دست به تصفيه حساب زد و طرفداران محمّد بن ابى بكر را دستگير و يا به قتل رساند، از جمله محمّد بن ابى حذيفه را دستگير نمود ولى چون پسر دايى معاويه و بزرگ شده دامن عثمان بود از قتلش گذشت و او را به شام نزد معاويه فرستاد و معاويه دستور زندانى كردنِ او را داد و سپس او فرار كرد و در بيرون زندان به شهادت رسيد. [ انساب الاشراف، ص 311. ]
درباره دستگيرى و شهادت محمّد بن ابى حذيفه اقوال ديگر هم هست. از جمله اين كه گفته شده: محمّد بن ابى حذيفه تا هنگام شهادت حجر بن عدى زنده و در زندان معاويه بود و بعد از زندان گريخت و به دست مالك بن هبيرة بن خالد كندى به شهادت رسيد. [
همان؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 6، ص 101. ]
مدائنى و ديگران در دستگيرى و شهادت او چنين نقل كرده اند: موقعى كه عمروعاص مصر را فتح كرد، محمّد بن ابى حذيفه را دستگير و به احترام خويشاوندى او با عثمان، او را به شام نزد معاويه كه در آن هنگام در فلسطين بود، فرستاد. معاويه محمّد را زندانى كرد، ولى محمّد پس از مدتى از زندان گريخت و از شهر خارج شد، معاويه از فرار او خوشحال شد؛ اما خوشحالى خود را از اهل شام كتمان مى كرد و به آنان وانمود كرد كه از فرار محمّد بسيار متأسف است و در صدد يافتن اوست و به شاميان گفت: آيا در ميان شما كسى هست كه بتواند او را پيدا كرده و دستگير كند؟
مردى از قبيله خثعم به نام عبداللَّه "عبيداللَّه" بن عمرو بن ظلام، كه مردى دلير از طرفداران سرسخت عثمان بود، گفت: من به تعقيب او مى پردازم و او را دستگير مى كنم. عبداللَّه خيلى زود با سوارانى كه داشت از شام بيرون رفت و در محلى به نام تلقاء در حوران يا حوارين "از دهكده هاى حلب" به او دست يافت و چنان بود كه محمّد در غارى پناه برده بود، از اتفاق چند شتر و يا چند الاغ كه در اثر باران يا به قولى چند الاغ به آن غار وارد شدند آن حيوانات چون انسانى را در غار ديدند، رم كرده و بيرون آمدند، صاحبان حيوانات كنجكاو شدند و پس از جست و جو در غار، محمّد را ديدند اما چون او را نمى شناختند، از غار بيرون آمدند، در اين حال با عبداللَّه بن عمرو بن ظلام مواجه شدند؛ او گفت: اين جا مردى با اين نام و اوصاف نديده ايد؟ آنان گفتند: مردى با اين اوصاف در داخل غار مخفى شده است. لذا عبداللَّه، به سرعت وارد غار شد و محمّد را دستگير كرد و از غار بيرون كشيد و از اين كه مبادا معاويه او را فرارى دهد، وى را نزد معاويه نبرد و تصميم گرفت همان جا كارش را يكسره كند، لذا همان جا او را كشت و سر از بدنش جدا كرد. [ تاريخ طبرى، ج 5، ص 106؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 6، ص 100. ]
