شهادت صيفى همراه حجر بن عدى
زياد بن ابيه، اين مرد ستم كار و بى رحم، صيفى را به همراه حجر بن عدى و ديگر يارانش به شام نزد معاويه فرستاد و قبل از رسيدن اين رادمران الهى به شام، طبق دستور معاويه آنان را در سرزمينى به نام 'مرج عذراء' زندانى كردند و هفت نفر آنان از جمله صيفى بن فسيل و حجر بن عدى را به قتل رساندند و بقيه آنان به وساطت اشراف شام آزاد گرديدند. اين واقعه جان گداز در سال 51 هجرى اتفاق افتاد. [ ر. ك: شرح حال 'حجر بن عدى' در همين كتاب و تاريخ طبرى ج 5، ص 277 - 253. ]
امام مجتبى هنگامى كه از شهادت اين عزيزان با خبر شد فرمود: 'صلّوا عليهم، و كفِّنُوهم و استقبلوا بهم القبلة؟ آيا بر آنان نماز خواندند و كفن كردند و رو به قبله دفن نمودند؟' گفتند: آرى. فرمود: 'حُجُّوهم و ربِّ الكعبة؛ به خداى كعبه حجت بر آنان تمام شد.' [ تاريخ طبرى، ج 5، ص 277. ]
آرى، گناه صيفى بن فسيل و حجر بن عدى و ديگر يارانش اين بود كه در برابر حقانيت و ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام كه كتاب خدا بدان سفارش كرده و پيامبر صلى الله عليه و آله بر آن تأكيد نموده است خضوع كردند و حاضر نشدند به وصى و جانشين پيامبر خدا صلى الله عليه و آله لعن و نفرين نمايند، با چنين گناهى كه جز قداست و پاكدامنى و اطاعت از خدا و رسولش نيست، به دست زياد پسر سميه و به دستور معاويه پسر ابو سفيان با شديدترين شكنجه ها به شهادت رسيدند، جزاهم اللَّه عن الاسلام خير الجزاء.