نفوذ علم الهى

« ... اِذْ اَنْتُمْ اَجِنَّةٌ فى بُطُونِ اُمَّهاتِكُمْ...! » (32 / نـجم)
« ... هنگــامى كـه بـه صـورت جنيـن در شكـم مـادرانتـان بـوديد... ! »
او داناتر است به شما آن زمان كه شما را از زمين انشاء كرد و او بود كه شما را در آغاز خلقت‏تان به اطوار و احوالى گونه‏گون متحول كرد و از مواد عنصرى زمينتان بگرفت و در آخر به صورت نطفه‏تان درآورده و در داخل رحم مادرتان بريخت. و او داناتر است به شما آن زمان كه شما جنين‏هايى در رحم مادرانتان بوديد، او مى‏داند حقيقت شما چيست و چه حال و وضعى داريد، چه اسرارى در نهانتان هست و مآل كارتان به كجا مى‏انجامد. وقتى خداى‏تعالى شما را بهتر از هر كس مى‏شناسد و از آغاز خلقت‏تان و سرانجام آن با خبر است، پـس ديگــر بيهــوده خود را به پاكى نستاييد چـــون او بـهتــر مـى‏دانـد پــاك و با تقوى كيست! (1)
1- الميزان ج 37، ص 86.

احـاطــه الهــى

«... وَ هُــــوَ مَعَكُــــمْ اَيْـــنَ مـــا كُنْتُـــمْ ! » (4 / حديد)
«... هر كجا باشيد او باشماست ! »
او هر جا كه باشيد با شماست، براى اين كه به شما احاطه دارد و در هيچ مكانى و پوششى از او غايب نيستيد. احاطه خداى‏تعالى به ما تنها احاطه مكانى نيست، بلكه در همه احوال و اوقات نيز به ما احاطه دارد، لكن از آنجايى كه معروف‏ترين ملاك در جدايى چيزى از چيز ديگر و غايب شدنش از آن جدايى مكانى است، از اين جهت در آيه تنهــا معيّــت را ذكــر كــرد، وگرنه نسبت خداى‏تعالى به مكان‏ها و زمان‏ها و احـوال يــــك نسبــــت اســت.(1)
1- الميـــزان ج 37، ص 303.