لطفا منتظر باشید ...
مبحث چهارم : غرر در مورد معامله (3)
گفتار دوم: غرر در ثمن
گفتيم كه مورد معامله در عقود معاوضه اى، شامل ثمن و مثمن مى باشد و تفاوت بين آن ها در واقع اعتبارى است. اگرچه اكنون برحسب عرف، تنها مثمن به عنوان مبيع در مقابل ثمن فروخته مى شود و نيز آن چه كه در ابتدا از مورد معامله به ذهن مى رسد، مثمن است نه ثمن، ولى به هر حال مورد معامله در قانون مدنى اعمّ از ثمن و مثمن است. در عصر حاضر با توجّه به وضعيّت نوين اقتصادى در جوامع بشرى، غالباً ثمن به پول تعيين مى شود، ولى اين احتمال وجود دارد كه در مقابل ارزش مبيع، كالا به عنوان ثمن مبادله گردد (چنان كه در معاملات پاياپاى و معاوضه برابر جنس با جنس بين دو كشور، كه پولى به يك ديگر نمى دهند، رايج است) در اين صورت تمام احكام و قواعدى كه تاكنون درباره لزوم معلوم بودن مبيع و قدرت بر تسليم مطرح شد، براى ثمن نيز وجود خواهد داشت. لذا همان گونه كه «غرر در معامله» از جهت مثمن مطرح است، از جهت ثمن نيز قابل بررسى است. بدين جهت گفتار دوم را به بحث غرر در ثمن اختصاص داده ايم. ابتدا درباره «لزوم تعيين ثمن در عقد» بحث خواهيم كرد، سپس دو مورد مهمّ را كه قابل بررسى و مطالعه تطبيقى است؛ يعنى «تعيين ثمن به نرخ روز» و «تعيين ثمن به حكم يكى از طرفين معامله يا شخص ثالث» مطرح خواهيم كرد.
