تفسیر هدایت جلد 8
لطفا منتظر باشید ...
كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ- به سبب اعمال مردم، فساد در خشكى و دريا آشكار شد» «34».شايد از اين آيات دريابيم كه خداوند به زمين اجازه ويرانى و تباهى نمىدهد مگر به سبب فساد مردم.«إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحِيمٌ- زيرا خدا را بر مردم رأفت و مهربانى است.»نشانه رأفت و مهربانى او آن است كه آنچه را در خشكى و درياست براى ما رام و مسخّر ساخته، و آسمان را نگهداشته تا جز به فرمان او بر زمين نيفتد و گرنه او قادر است كه تمام اينها را بر ما دوزخى سازد، پس در اين جا احتمالاتى هولناك در عالم هستى وجود دارد كه باور كردنش ممكن نيست، و برجستهترين مثال بر آن وجود بسيارى از ستارگان دنبالهدار و شهابها است كه به شمارهها فراوان بر زمين مىافتند ولى بىدرنگ چون به غلاف و پوشش جوّى زمين بر مىخورند متلاشى مىشوند، و چنين است كه در دعا مىخوانيم: «سبحان من لا يأخذ أهل الأرض بألوان العذاب، سبحان الرؤوف الرحيم- منزه است آن كه اهل زمين را به گونه گون عذاب گرفتار نمىسازد، منزّه است آن صاحب رأفت مهربان».[66] «وَ هُوَ الَّذِي أَحْياكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ إِنَّ الْإِنْسانَ لَكَفُورٌ- اوست كه شما را زندگى بخشيد و سپس بميراند و باز زنده مىسازد، و آدمى ناسپاس است.»آن گاه پس از عرضه كردن نشانههاى خدا، و پس از بيان علم و رأفت عظيم او به ما نشان مىدهد كه نسبت به نعمتهاى خدا ناسپاسى مىكنيم. براستى مشكل انسان اين است كه نظرش تنگ و ديدش محدود است، اگر به نشانههاى خدا كه در پيرامون اوست بنگرد، آرى اگر به آفرينش خود بنگرد ... و به تمام دگرگونيهاى آن از زندگى به مرگ بىگمان ايمان مىآورد، ولى انسان نسبت به
