تفسیر هدایت جلد 8

از هزار تن نهصد و نود و نه تن به دوزخ و يك تن به بهشت. اين امر بر مسلمانان دشوار آمد و سخت به گريه درآمدند و عرض كردند: اى پيامبر خدا، پس چه كس ما را نجات مى‏دهد؟ پيامبر (ص) گفت: شما را بشارت باد كه دو نوع آفريده ديگر نيز با شمايند: يأجوج و مأجوج كه به هر چيز پردازند افزونش كنند و شما در آن ميانه جز به قدر مويى سفيد در بدن گاوى سياه يا رقمى در ذراع بلند يا خالى بر تن شتر نخواهيد بود، سپس فرمود: من اميدوارم كه شما يك چهارم اهل بهشت را تشكيل دهيد. آن گاه تكبير برآوردند. سپس گفت: من اميدوارم كه شما يك سوّم بهشتيان باشيد، آن گاه گفت: من به يقين اميدوارم كه شما دو سوّم بهشتيان باشيد زيرا اهل بهشت يكصد و بيست صف هستند كه هشتاد صف آنان امّت منند، آن گاه گفت:

هفتاد هزار تن از امّت من بى‏حسابرسى به بهشت در مى‏آيند.

[3] «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ- بعضى از مردم، بى‏هيچ دانشى درباره خدا مجادله مى‏كنند ...»

و اين گفته «يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ» يعنى بدون انديشه در اين كه او خدايى است كه بايد خواه و ناخواه از او فرمان برد و اطاعتش كرد.

جدال به باطل همانا شاهد و گواهى است بر حالت استقرار دروغين، كه دارنده آن حالت حاضر نمى‏شود از آن دگرگون شود، چه مى‏پندارد كه تغيير آن وضع پايه زندگى او را درهم مى‏ريزد يا با عزّت شخصى او مخالف است. در حالى كه احساس زلزله روز قيامت مؤمنان را قادر مى‏سازد كه در پرتو خرد و وحى و استقبال از حقايق جديد، بدون تعصّب و عزّت جويى از گناه و باطل، به افكار و انديشه‏هاى خود مراجعه كنند و از افكار باطل بازگردند و دست بشويند.

كافران هنگامى كه به افكار باطل خود تكيه مى‏كنند و از آن عزّت مى‏جويند مى‏پندارند كه از كرامت و حيثيّت خود دفاع و حمايت مى‏كنند در حالى كه با همين تصوّر باطل استقلال فكر و كرامت خود را از دست مى‏دهند زيرا بدين سان از شيطانى سركش پيروى مى‏كنند.

«وَ يَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطانٍ مَرِيدٍ- و از هر شيطان سركشى پيروى مى‏كنند.»