تفسیر هدایت جلد 8
لطفا منتظر باشید ...
جست و جو كنند.اين گروه همواره براى كسب خشنودى خدا مىكوشند و در انديشه يافتن راه و روشهايى تازه براى كار نيك و انجام دادن آن هستند.[62] «وَ لا نُكَلِّفُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها- بر هيچ كس جز به اندازه توانش تكليف نمىكنيم ...»خداست كه انسان را آفريده است، و او به قدرت و طاقت آدمى آگاهتر است، از اين رو او را جز به اندازه توانش مكلّف نمىسازد، و بر انسان واجب است كه به اندازه كمال سعى و كوشش و امكان خود در راه خير بكوشد. پس اگر چنين كرد تكليف از او ساقط مىشود و گرنه به اندازه بقيّه توان خود كه آن را بكار نبسته باشد مسئول است.پس تا وقتى كه انسان توانايى دارد بايد عمل كند و به اندازه تواناييش ببخشد و به قدر توانش بكوشد، بنا بر اين نبايد يكى از ما بگويد: من كار نيك كردم و فلان وظيفه را كاملا انجام دادم و همان كافى است. در واقع وظيفه وقتى كاملا ادا مىشود كه پس از آن به وظيفهاى ديگر بپردازند، چنان كه خداى تعالى گويد:«فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ «29»- چون از كار فارغ شوى، به عبادت (يا خدمتى ديگر) كوش».پس چون كارى نيك را به پايان رساندى كمر به كار نيكى ديگر بند، و نبايد يكى از ما بگويد كه وظيفه واجب خود را تمام كرده است، چه خداى تعالى فرموده است:«وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ «30»- و پروردگارت را بپرست، تا لحظه مرگت فرا رسد.»پس كردار نيك تا لحظه مرگ بر ما واجب است.
