تفسیر هدایت جلد 8

است، و اين هر دو امر هدفى واحد دارد كه همانا حفظ و نگهبانى خانواده و پاسدارى نسبت به پاكدامنى و شرف در زندگى اجتماعى است.

قرآن كسانى را كه زنان شوهردار را، بدون آوردن چهار گواه، متّهم به زنا مى‏كنند فاسق شمرده است زيرا آنها با اين عمل خود بزرگترين ضربه را بر شرف جامعه، كه اديان آسمانى براى اصلاح و استوار ساختن بناى آن آمده‏اند، وارد مى‏سازد.

[5] «إِلَّا الَّذِينَ تابُوا مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ- مگر كسانى كه بعد از آن توبه كنند و به صلاح آيند. زيرا خدا آمرزنده و مهربان است.»

براى كسانى كه قرآن را مى‏خوانند تازگى ندارد كه پيوستگى كلمه اصلاح را به توبه ملاحظه مى‏كنند، چه اين مطلب در جايهايى گوناگون از قرآن كريم تكرار شده است، و اين از آن روست كه شرط پذيرفته شدن توبه آن است كه انسان آنچه را با گناهان خود تباه و فاسد ساخته با توبه درست و اصلاح كند، و خداوند به گروه توبه كاران تأكيد مى‏كند كه آمرزش و رحمت او شامل حالشان خواهد شد مشروط بر اين كه پس از انحراف به جادّه حق باز گردند و با كوشش خالصانه و كردار سازنده آنچه را از كف داده‏اند تدارك و جبران كنند و آنچه را با گناهانشان تباه كرده‏اند اصلاح نمايند. پس اگر زنان شوهردار را به هرزگى متّهم كرده‏اند و شرف ايشان را بدين وسيله ساقط ساخته‏اند، بر آنها واجب است كه دروغ بودن اتّهام خود را آشكارا اعلان كنند و براى اجراى مجازات حدّ بر خويشتن آماده شوند تا حيثيت اعتبار آن زنان را باز گردانند. سماعه گويد از حضرتش درباره گواهان به دروغ پرسيدم كه جزاى آنها چيست؟ فرمود: «تازيانه‏اى مى‏خورند كه وقتى ندارد، و تعيين آن با امام است، و نيز آنها را دوره مى‏گردانند تا مردم آنها را بشناسند» اما در مورد گفته خداى عزّ و جلّ كه: «وَ لا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَداً إِلَّا الَّذِينَ تابُوا- و از آن پس هرگز شهادتشان را نپذيرند مگر كسانى كه بعد از آن توبه كنند» (سماعه) گويد: «گفتم چگونه توبه او معلوم و شناخته مى‏شود؟ حضرتش فرمود: خود را در برابر مردم دروغگو مى‏خواند و گفته پيشين خود را تكذيب مى‏كند تا حد بر او مى‏زنند و