تفسیر هدایت جلد 8

براى آسايش و خانه‏اى امن و آرام سازد، لعان را وضع و تشريع كرده است كه رابطه ميان زن و شوهر را به طور ابدى و هميشگى نهى مى‏كند. راويان داستانى جالب توجّه درباره نزول اين آيه كه بعضى از احكام لعان را بيان مى‏كند، ذكر كرده‏اند كه چگونگى چاره‏جويى اسلام را در مورد مشكلات اجتماعى منعكس مى‏سازد. اين روايت كه مفسّر معروف على بن ابراهيم آن را نقل مى‏كند مى‏گويد كه اين آيه درباره لعان نازل شده، و سببش آن است كه چون پيامبر (ص) از غزوه تبوك بازگشت، عويمر بن ساعده عجلانى كه از انصار بود نزد حضرتش آمد و گفت: اى پيامبر خدا شريك بن سمحا با زن من همبستر شده و وى از او باردار گشته است.

پيامبر (ص) از او روى بگردانيد، امّا او سخن خود را تكرار كرد، ديگر بار پيامبر از او روى بگردانيد تا چهار مرتبه چنان كرد، آن گاه پيامبر (ص) به خانه خود رفت، و آيه لعان بر او نازل شد، آن گاه عصر از خانه خود نزد مردم آمد و به عويمر گفت:

همسرت را بياور كه خداى عزّ و جلّ درباره كار شما آيه‏اى فرستاده است. عويمر نزد زنش رفت و بدو گفت: پيامبر خدا تو را فرا خوانده است، آن زن در ميان قوم خود مقام و شرفى داشت از اين رو همراه گروهى بيامد و چون وارد مسجد شد پيامبر (ص) به عويمر گفت: نزديك منبر بياييد و يكديگر را لعان كنيد. عرض كرد چگونه اين كار را بكنم؟ پيامبر (ص) فرمود پيش بيا و بگو: خداى را گواه مى‏گيرم كه در نسبتى كه به زنم مى‏دهم از راستگويان هستم. وى پيش آمد و آن عبارت را بگفت. آن گاه پيامبر (ص) بدو گفت: اين عبارت را تكرار كن، وى آن را تكرار كرد تا چهار مرتبه شد. سپس در نوبت پنجم بدو فرمود: لعنت خدا بر تو باد اگر در نسبتى كه به زنت داده‏اى از دروغگويان بوده باشى. وى در نوبت پنجم گفت كه هر آينه لعنت خدا بر «وى» باد اگر در نسبتى كه به زن خود داده است از دروغگويان بوده باشد. «7» سپس پيامبر (ص): بيگمان اگر دروغ گفته باشى اين لعنت شامل تو مى‏گردد.

7- همان مأخذ، ص 580.