تفسیر هدایت جلد 8

آنان» زنانى را كه جايز است زن در برابر ايشان زيباييها و زينتهاى خود را آشكار سازد محدود و معيّن كرده است. پس براى زن جايز نيست كه در برابر زنان غير مؤمن زيباييها و زينتهاى خود را آشكار سازد، و اين مطلبى كه متون اسلامى بر آن نصّ صريح دارند.

اما در مورد مردانى كه داراى احساسى خاصّ نيستند، چون نابالغان و ديوانگان، زن حق دارد كه در برابر آنها حجاب را مراعات نكند، زيرا هدف از حجاب- چنان كه پيش از اين گذشت- محدود ساختن «انگيزش جنسى» در اجتماع است، و از آنجا كه احساسات جنسى در اين قبيل افراد تقريبا مرده است، مانعى ندارد كه در برابر آنها زيباييهاى و زينتهاى خود را آشكار سازد، و همچنين است در مورد كودكانى كه به مرحله مردى نرسيده و هنوز تميزى نمى‏دهند.

اسلام پس از آن كه غريزه جنسى را محدود مى‏سازد، به تشويق بر زناشويى مى‏پردازد، اگر غريزه جنسى از نيرومندترين غرايز بر انگيزاننده انسان نمى‏بود، هيچ كسى مسئوليتهاى زناشويى را متحمّل نمى‏شد. ما بسيارى را مى‏بينيم كه براى گريز از اقدام به مسئوليّت زناشويى سركوبى و محروميّت جنسى را تحمّل مى‏كنند، و اگر در اجتماع راههايى ديگر براى ارضاى اين غريزه پيدا شود بسيارى از اشخاص تن به مسئوليّت زناشويى نمى‏دهند.

اسلام هنگامى كه مردم را به زناشويى فرا مى‏خواند مشكلات روانى را كه مانع آن مى‏شود نيز بررسى و درمان مى‏كند، و مهمترين آنها ترس از مسئوليّتهايى است كه بارزترين آنها مسئوليّت خرج كردن و تأمين زندگى براى خانواده است. از اين رو خداوند به زناشويى كنندگان وعده مى‏دهد كه به آنان بركت بخشد و روزى آنها را به اندازه نيازشان براى آنها بفرستد، و اين چيزى است كه سنّت خداى سبحانه و تعالى آن را اقتضا مى‏كند، زيرا انسان وقتى احساس نياز نكند تنبلى و اهمال مى‏ورزد، ولى هنگام نياز نيروهايش شكفته مى‏گردد، و خداى تعالى نيز بدو روزى مى‏رساند.