تفسیر هدایت جلد 8

به نحو هميشگى مقدور نيست، آن گاه جوانى هيجان اين غريزه در وجود او استمرار مى‏يابد به شريك زندگى خود قناعت نمى‏ورزد، و هر چند جنس مخالف فتّان و دل انگيز باشد اقناع نمى‏شود، بلكه به گودال موارد نادر و غير طبيعى سقوط مى‏كند و سپس به دامان مخدّرات، اين ژرفناى وخيمى كه آينده تمدّن بشرى را تهديد مى‏كند، فرو مى‏غلتد.

بر انگيختن هيجانهاى جنسى در همين حدّ مفاسد خود متوقّف نمى‏شود و بدان بسنده نمى‏كند، و در اين خصوص آثارى خطرناكتر نيز وجود دارد ... مگر نه آن كه بر انگيختن غرايز جنسى بزرگترين تيشه‏اى است كه شيطان به ريشه و اساس خانواده مى‏زند و موجب شيوع اختلافات خانوادگى و رواج طلاق و زنا و افزون شدن فرزندان حرامزاده و در نتيجه تباه كردن نسل آينده مى‏شود؟

پس چه نعمت بزرگى است كه اسلام با تحريم نگريستن به بيگانه و پاكسازى محيطهاى عمومى از گزند تيرهاى ابليس به بشر ارزانى داشته است؟! «إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما يَصْنَعُونَ- زيرا خدا به كارهايى كه مى‏كنند آگاه است.»

پس اگر كسى از چنگ قانون بگريزد، يا حكمران از پيگرد او عاجز باشد، در واقع نمى‏تواند از نظر خداوندى كه از وضع آن كه طبق قانون رفتار مى‏كند يا با آن مخالفت مى‏ورزد آگاه است، چه در ظاهر و چه در باطن پنهان بماند و بگريزد.

پس براى انسان بهتر آن است كه و جدان خود را نگهبان و مراقب اعمال خويش سازد، تا خدا به خشم نياورد كه سزاوار عذاب گردد.

[31] «وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ- و به زنان مؤمن بگو كه چشمان خويش فرو گيرند و شرمگاه خود نگهدارند ...»

زيرا مسئوليّت ميان مرد و زن مشترك است. ولى ملاحظه مى‏كنيم كه خداوند وقتى حجاب را واجب مى‏سازد آن را بر زن واجب مى‏سازد، و هنگامى كه به فرو گرفتن چشم امر مى‏كند نخست به مرد فرمان مى‏دهد، زيرا نگريستن مرد به زن بيشتر بر انگيزنده فتنه است تا نگريستن زن به مرد. و شايد ديدگان زن و نگاههاى