تفسیر هدایت جلد 8

را دعوت مى‏كند تا ميان ايشان داورى كند، و اين فرمانبردارى نجات و رستگارى آنان را در بردارد زيرا آنان از خدا و پيامبرش اطاعت كرده و از خداوند پروا داشته و نسبت بدو پرهيزگارى كرده‏اند.

اكنون پرسش زير باقى مى‏ماند:

رابطه اين آيات با محور اصلى سوره نور (كه عبارت از خانواده و قضاياى اجتماعى و پرورشى پيرامون آن است) چيست؟

براى پاسخگويى بدين پرسش مى‏توان گفت:

اوّلا: قرآن تنها به بيان درمانهايى كه بيماريها و انحرافات اجتماعى را بر طرف مى‏سازد اكتفاء نمى‏كند بلكه خود همان درمان و شفاى عوارضى است كه در دلها وجود دارد و هدايت و رحمتى است براى مؤمنان. قرآن به دادن نسخه‏هاى سطحى و ساده اكتفاء نمى‏كند بلكه براى درمان انحرافات اساسى و بنيادى مى‏كوشد، و از اينجاست كه مى‏بينيم يك آيه قرآنى حكمى شرعى را به ما باز مى‏گويد و ضمنا مجازات يا پاداش الهى را در برابر آن حكم به ما يادآور مى‏شود.

پس حكم بيان و نسخه‏اى است براى درمان، امّا تهديد به مجازات و تشويق به پاداش نيك خود، همان درمان است، زيرا هر يك از دو امر پرورش يا بيم دادن به نفس بشرى نيرويى از نوع اراده استوار مى‏بخشد كه در برابر انحراف مقاومت كند.

قرآن در اين سوره با ما از خانواده با فضيلت سخن مى‏گويد كه يكى از ويژگيهاى آن خانواده ايمان به خداست، و خانه‏اى كه اين خانواده را در بر گرفته همان خانه ايمان است كه نام و ياد خدا در آن بسيار است ... و اين درمان انحرافى است كه خانواده در درون اجتماع به دام آن مى‏افتد، و درمانش اين است كه:

واجب است ايمان به خدا همراه با ذكر و تسبيح انحرافات بشرى را از ميان ببرد.

افزون بر اين، قرآن بدين حدّ نيز اكتفاء نمى‏كند، بلكه از طريق انتشار و گسترش روح ايمان در دل مردم به دادن خود دار و نيز اقدام مى‏كند. از اين روست كه مى‏بينيم به تفصيل از ايمان به خدا و يادآورى ارزشهاى حقيقى و توجّه به