تفسیر هدایت جلد 8

ديگران پيوندى با آن ندارند.

و همچنين قرآن مى‏خواهد احساس مسئوليّت را در نفوس مؤمنان رسوخ دهد، و از اين آيات پيداست كه بعضى از مردم مى‏خواستند از زير بار مسئوليّتهايشان شانه خالى كنند.

بسيار پيش مى‏آيد كه انسان وقتى سنگينى مسئوليّت يا خطر آن را براى مصالح خود حسّ مى‏كند مى‏خواهد از تحمّل آن بگريزد، و براى آن كه اين احساس را پنهان سازد قبايى از بهانه‏ها و توجيهات براى خود مى‏سازد. اسلام براى درمان اين گرفتارى بر انسان مؤمن واجب ساخته است كه به دو صفت اساسى آراسته شود كه عبارتند از:

1- فرمانبردارى و تسليم.

2- اجراى جدّى تصميمات فرماندهى.

هر گاه انسان مسلمان چگونگى انديشه فرماندهى رسالتى و همچنين جهت دهى آن را بشناسد، بيگمان خود را كاملا و عميقا بدان به گونه‏اى تسليم مى‏كند كه به سبب آن به كلّى در خطّ فرماندهى محو و ذوب مى‏شود، و تنها به پيروى تصميمات ظاهرى اكتفاء نمى‏كند، بلكه از روح تصميم و هدفهاى فرماندهى و رهبرى پيروى خواهد كرد، حتى بدون آن كه رهبرى آن را عينا معين كرده باشد. در اينجا داستانى را كه در ايران روى داده نقل مى‏كنيم.

شخصى نزديكى از رهبران انقلاب آمد و از او اجازه خواست كه يكى از افراد ساواك را بكشد- ساواك سازمانى تجسسى و تروريستى وابسته به نظام به خاك سپرده شاهنشاهى بود- آن رهبر پاسخ منفى بدو داد، به طورى كه شگفتى حاضران در آن مجلس را بر انگيخت، و همه از او پرسيدند چرا در حالى كه وى براى كشتن جنايتكارى كه مردم را كشته و در زمين فساد كرده و چنين و چنان نموده، با درخواست او موافقت نمى‏كنيد؟ به آنان پاسخ داد: براى اين كه چنين شخصى براى انجام اين وظيفه مناسب نيست زيرا اگر در اين زمينه كار آمد بود نمى‏آمد و از من نمى‏پرسيد كه او را بكشم يا نه! در حالى كه خود عاقل است و احكام شرعى و