تفسیر هدایت جلد 8

بدين معنى كه او در شبى كه بامدادش جنگ احد بود همسرى گرفته بود، پس از پيامبر خدا اجازه طلبيد، كه آن شب را نزد خانواده‏اش به سر برد، آن گاه خداى عزّ و جلّ اين آيه را فرستاد كه «فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ- به هر يك از آنان كه خواهى رخصت بده». پس وى نزد خانواده‏اش به سر برد و چون بامداد برخاست غسل بر او واجب بود (و او فرصتى نداشت)، پس در نبرد حضور يافت و به شهادت رسيد، آن گاه پيامبر گفت: فرشتگان را ديدم كه حنظله را در تشتهايى سيمين ميان آسمان و زمين با آب باران ابر سپيد غسل مى‏دهند. و حضرتش آن را غسل دادن فرشتگان مى‏ناميد» «47».

[63] احترام رهبرى و فرماندهى در تصميماتش واجب است بر احترام او در ظاهر نيز منعكس شود، پس وقتى به نام پيامبر، يا به نام فرماندهى خود همان گونه بدون احترام سخن گفتى كه به نام ديگران سخن مى‏گويى، يا هر گاه نزد پيامبر مى‏نشينى صدايت را در برابر او همان گونه بلند كنى كه در برابر ديگر بلند مى‏كنى، يا او را از پشت ديوار اتاقها به آواز بلند بخوانى همان گونه كه ديگران را صدا مى‏زنى، بيگمان تو پس از اين رفتار آماده پذيرفتن فرمانهاى او و سپس اجراى آنها نيستى، بنا بر اين ناگزير بايد پيشاپيش آمادگى روانى كاملى فراهم شود تا فرمانهاى پيامبر يا فرماندهى و رهبرى رسالتى كه تجسّم آن در واقع است دريافت گردد، چنان كه فرد پيش از رفتن به مجلس پيامبر وضو مى‏سازد يا اگر غسل بر او واجب باشد غسل مى‏كند، آن گاه در محضر مبارك او به عنوان مجلسى فيض بخش و بهره دهنده مى‏نشيند تا با تمركز فكر خود در سخن آن حضرت از دانش عظيم او پرتوهايى برگيرد و اقتباس انوار هدايت كند و خود را به تمامى صرف اجراى آموزشهاى او مى‏سازد ... و همچنين تا كار به اجراى فرمانهاى فرماندهى و رهبرى به صورتى بسيار دقيق بينجامد.

پس وقتى كه به فرماندهى احترام گذارى فرمانها و جهت دهيهاى آن را

47- همان مأخذ.