تفسیر هدایت جلد 8
لطفا منتظر باشید ...
«لَنْ يَنالَ اللَّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُها- گوشت و خون آنها به خدا نمىرسد ...»آن گاه خداى سبحان بيان مىكند كه پروردگار آنها را نصيبى از گوشتها و خونهاى شتران قربانى نيست، بلكه نصيب به قربانى كننده مىرسد كه بدين سان تقوى و ايمانش افزون مىشود.«وَ لكِنْ يَنالُهُ التَّقْوى مِنْكُمْ- ولى آنچه به او مىرسد پرهيزگارى شماست.»در حديث شريف نبوى چنين آمده است: علّت قربانى كردنها چيست؟گفت:«به محض آن كه نخستين قطره خون قربانى به زمين مىرسد صاحب قربانى آمرزيده مىشود و خداى عزّ و جلّ مىداند كه چه كسى او را از نهان پرهيزگار است. و افزود: بنگر كه چگونه خدا قربانى هابيل را پذيرفت و قربانى قابيل را رد كرد».«كَذلِكَ سَخَّرَها لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى ما هَداكُمْ- همچنين آنها را رام شما ساخت تا خدا را به شكرانه آن كه هدايتتان كرده است به بزرگى ياد كنيد ...»نحر كردن چارپايان يا سر بريدن آنها به هدف سپاسگزارى از خداست. در آيه پيشين، خداوند ياد كرد كه هدف اين شعائر همان پرهيزگارى دلهاست، امّا هدف رام ساختن چارپايان به بزرگى ياد كردن خداست، اينها همه چنين مىرساند كه هدف عاليتر از نعمتهاى مادّى تكامل معنوى است. و بزرگ ياد كردن خدا بيرون ساختن اوست از حد تعطيل و تشبيه، چنان كه در حديث آمده است، و بزرگ ياد كردن خدا بر هدايتش ستودن عظمت اوست بر اين كه ما را به ايمان هدايت كرد و به راه درست روشن رهنمون گشت. اين آيه اشاره دارد به تكبير و بزرگ ياد كردن خدا در ايّام تشريق در نمازهايى كه در منى در تعقيب پانزده ركعت نماز
