تفسیر هدایت جلد 8
لطفا منتظر باشید ...
(امام) سخنگوى به حكمت خويش نسخ مىكند و مىزدايد. اين آيه بزرگترين گواه بر عصمت و بر كنار بودن انبياء و ائمّه هدى از لغزش و گناه است. از اين رو كه خدا نمىگذارد شيطان آنان را در دل وسوسه كند، بلكه عزم و آرزو و افكارشان را از تلقينات شيطان بر كنار و معصوم نگه مىدارد. اين آيه به ديگر آيات قرآن حكمت آموز در اين زمينه شبيه است، مانند گفته خداى سبحان:«وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأى بُرْهانَ رَبِّهِ «30»- آن زن آهنگ وى كرد. و اگر نه برهان پروردگارش را ديده بود، او نيز آهنگ آن زن مىكرد ...»كه دلالت بر اين دارد كه يوسف- عليه السلام- در معرض نازك كاريهاى شيطان قرار گرفت ولى خدا مستقيما خود او را بر كنار و پاكدامن نگاهداشت، و گفته خداى تعالى است كه:«وَ لَوْ لا أَنْ ثَبَّتْناكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئاً قَلِيلًا- و اگر نه آن بود كه پايداريت داده بوديم، نزديك بود كه اندكى به آنان ميل كنى».آنجا كه خداوند نگذاشت فشارهاى جاهليّت بر مسير مستقيم پيامبر اثر گذارد.از نكات غريب اين كه تلفيقات و آميختگيهايى از القائات شيطان پيرامون اين آيه مىيابيم.آنجا كه در يكى از روايات آمده است كه: پيامبر خدا (ص) در يكى از باشگاههاى مكه نشست و سوره النّجم را بر مشركين خواند تا بدين گفته خداى تعالى رسيد: «أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى- آيا لات و عزّا را ديدهايد؟ و منات آن بت سوّمى ديگر را؟» و بدان افزود: «و إنهن الغرانيق العلا و إن شفاعتهن لهى التي ترتجى- و آنان بتهاى والايند و شفاعتشان چيزى است كه انتظار مىرود» و به خواندن سوره ادامه داد تا به سجده پايان آن رسيد، و خود سجده كرده و مشركان نيز با او سجده كردند و هيچ كس از او جا نماند، آن گاه
