حديث سلسلة الذّهب
كلمه: لا اله الاّ الله
مسافرت امام رضا (عليه السلام) از مدينه به مرو، عوامل و انگيزهها واهداف زيادي داشت.اين جا به مناسبت بحث اين كتاب، تنها يكي از آنها بررسي ميشود:نيشابور يكي از شهرهاي بزرگ و پرجمعيت آن زمان در كنار بزرگترين شاه راه جهاني قرار داشت.پيشتر به شهرهاي دوردست نيز خبر رسيده بود كه امام رضا (عليه السلام) هنگام عبور از نيشابور با مردم سخن خواهد داشت.از هر شهر و دياري مردم سوار بر شتر و استر و اسب روي به نيشابور نهادند.در روز موعود كاروان امام به ميان انبوه مردم وارد شد.قبلاً داربستهاي چوبي به صورت دكل هائي با سه متر ارتفاع در فواصل معين درست شده بود.بالاي هر كدام از آنها مردي داراي حنجره قوي و صداي بلند ايستاده بود.اين مردان سخنان گوينده را جمله به جمله از همديگر ميگرفتند و آن را با صداي بلند تكرار ميكردند كه به ا نتهاي اجتماع مردم برسد.مردم توقع داشتند امام دست كم يكي دو ساعت براي اين انبوه جماعت كه 12000
قلمدان آماده نوشتن سخنانش بود، سخنراني كند.اگر همه با سوادها اعم از صاحبان قلمدان آماده و آنان كه به حفظشان متكي بودند و قصد نوشتن را نداشتند روي هم رفته 20
نفر باشد بايد مجموع مردم حاضر مطابق فرهنگ آن روز اعم از باسواد و بي سواد دست كم بيش از 500000000
نفر باشد.بنابراين هم آنان حق داشتند آن توقع را داشته باشند و هم علاقه امام به مردم، ايجاب ميكرد كه براي آنان مطالب زيادي را ياد بدهد.فرصت خوبي بود از آغاز اسلام تا آن روز هيچ محفل علمي و فرهنگي با اين عظمت رخ نداده بود.همه يقين داشتند حتي براي ارج نهادن به حضور مردم هم باشد، امام سخنان زيادي را خواهد گفت ونويسندگان طومارهاي بلندي را آماده كرده بودند.