محي‌الدين و ثنويت - محی الدین در آینه فصوص جلد 1

شرح فارسي حديث ديگر از امام صادق (عليه السلام) آورده است: «كتاب الله علي اربعة اشياء: العبارة و الاشارة و اللطائف و الحقايق: فالعبارة للعوام، والاشارة للخواص، و اللطائف للاولياء و الحقايق للانبياء».

اين حديث فاقد سند در بحار، ج 89 ص 103 و نيز، ج 75 ص 278، آمده است.

و پيام آن دقيقاً بر عليه صوفيان است زيرا اين همه حقيقتبندي كه صوفيان مي‌كنند حقيقة الاحديّة، حقيقة الواحدية، حقيقة المحمدية، و حقيقة الفلانية و حقيقة البهمانية و...

و مدعي هستند كه همه را از قرآن مي‌گيرند، مطابق اين حديث ادعاي كذب است زيرا اين حديث مي‌گويد حقايق در انحصار انبياء است.

آن چه صوفيان را مشتري اين حديث كرده لفظ «اولياء» است كه حضرات خودشان را اولياء الله به معناي ولايت تكويني مي‌دانند و بر اساس همان ولايت ادعاي معجزه مي‌كنند.

زيرا معجزه بدون ولايت تكويني امكان ندارد كه در جلد اول مبحث «معجزه و كرامت» گذشت و در اين مسئله، مكتب امام صادق (عليه السلام) آن قدر روشن و بيّن است كه مسيحيان اروپا هم مي‌دانند كه در تشيع فقط 14 ولي الله وجود دارد و بس كه چهارده معصوم هستند.

و ولي الله به معناي «دوست خدا» و «مومن» نيز كساني هستند كه به اين مكتب پاي بند باشند نه دنبال تصوف رفته باشند.

محي‌الدين و ثنويت

محي‌الدين اهل تنزيه را به خاطر اين كه خدا را تنزيه مي‌كنند جاهل ناميد كه آنان با تنزيه‌شان خدا را محدود مي‌كنند.

اينك ببينيم خدائي كه او به آن باور دارد چيست و چگونه است؟ مي‌گويد:

ـ فنسبته لما ظهر من صور العالم نسبة الرّوح المدبّر للصوّرة: پس نسبت خدا به صورت ظاهر عالم، نسبت آن روح است كه صورت را تدبير و اداره مي‌كند.