اسماء الله - محی الدین در آینه فصوص جلد 1

اسماء الله

در مقالات مقدماتي اين مجلد مبحث «اسماء الله» به شرح رفت كه خداشناسي و هستي‌شناسي و مباحث كلامي مسيحيت از آغاز به محور «اسماء الله» بود.

اما در ميان مسلمانان همه آن مباحث به محور «صفات الله» بود.

سپس عنوان «صفات الله» توسط كتاب «دلالة الحائرين» ابن ميمون اسپانيائي به ميان مسيحيان رفت و محور مباحث شد.

و «اسماء الله» نيز توسط محي‌الدين اسپانيائي به ميان مسلمانان منتقل شد و در محور مباحث جاي يافت.

اكنون جمله مورد بحث را دوباره نگاه كنيد «فجاء المحمدي و علم انّ الدعوة الي الله ما هي من حيث هويته وانّما هي من حيث اسمائه».

ببينيد: با چه صراحتي آوردة خودش را عنوان مي‌كند.

و جاي هيچ گونه ترديدي باقي نمي‌گذارد.

من كه نمي‌توانم دوباره آن مقاله را اين جا تكرار كنم، اگر نخوانده‏ايد لطفاً بخوانيد.

محي‌الدين مدعي است كه فصوص حرف به حرف به او توسط پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نازل مي‌شود.

در اين جا مي‌خواهد طرح ابتكاري خود را به امضاي پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و خدا نيز برساند.

شارحان و پيروان، هميشه از مقام او مي‌كاهند.

زيرا توان تحمّل مقام كشف و شهودي او را ندارند و به تاويل و توجيه عبارت‏هاي او مي‌پردازند.

اين عبارت او باز يك «عبارت معترضه» است كه بايد ميان پرانتز گذاشته شود زيرا بلافاصله از نو به ماجراي قوم نوح‏ (عليه السلام) مي‌پردازد يعني باز همان ماجراي مرحوم فرخ است كه فرصت پيدا كرده سخن خود را بگويد.

و اينك پس از عبارت مورد بحث، مدرك و مستمسك اين چارت خدايان را ارائه مي‌دهد تا به موضوع قوم نوح باز گردد:

ـ فقال (الله تعالي‌)(1) «يوم نحشر المتّقين الي الرّحمن و فداً»(2) فجاء بحرف الغاية و قرنها بالاسم، فعرّفنا انّ العالم كان تحت حيطة اسمٍٍ الهي اوجب عليهم ان يكونوا متّقين: خداوند مي‌فرمايد: «آن روز پرهيزكاران را به سوي رحمان محشور مي‌كنيم، گسيل شوندگان» ـ آنان را براي حضور دسته‌جمعي در پيش رحمان گسيل مي‌داريم ـ با حرف «الي‌» كه دلالت بر غايت دارد، آورده و آن را با «اسم» ـ رحمان ـ قرين كرده و به ما فهمانيده كه عالَم تحت حيطه يك اسم الهي است كه آن اسم ايجاب كرده كه متقين، متقين شوند.