قيصري در تاييد سخن محي‌الدين، مي‌گويد: جعفر صادق (عليه السلام) گفته است «انّ الله تعالي قد يتجلّي لعباده في كلامه لكنّهم لا يعلمون»: خداوند گاهي تجلّي مي‌كند بر بندگانش در كلامش، ليكن آنان نمي‌دانند.اين اولين حديث است كه قيصري از امام صادق (عليه السلام) نقل مي‌كند.بديهي است كه لفظ «عليه السلام» را در چاپهاي شيعي بر آن افزودهاند زيرا قيصري آن حضرت را يك عالمي از علماي اسلام مي‌داند، نه امام.همان طور كه در شرح اولين جملات فصوص تصريح كرد كه آل پيامبر عبارت است از كساني كه اولاد معارفي و معنوي پيامبر هستند و بدين گونه آل و اهل بيت را نيز «تعميمي» كرد.قيصري عبارت حديث را نيز به صورت صحيح نياورده است.حديث فاقد سند است در «عوالي اللئالي» و «مفتاح الفلاح» و نيز بحار الانوار (به ترتيب: ج 4 ص 116 ـ ص 359 و 372 ـ ج 92 ص 108) بدين صورت آمده است «لقد ـ وقد ـ تجلّي الله لخلقه في كلامه و لكنّهم لا يبصرون»: خداوند در كلامش به مردم تجلّي كرده ليكن آنان نمي‌بينند.اين متن بيشتر به نفع قيصري است تا آن چه كه خودش آورده است، زيرا اولاً: «قد يتجلّي» به معني «گاهي تجلي» مي‌كند است.اما عبارت «قد تجلّي» به معني «تجلي كرده» است مي‌باشد.ثانياً: واژه «يبصرون» بيشتر به مذاق صوفيان نزديك است.تا لفظ «يعلمون».
لطفا منتظر باشید ...
