تخصيص و تعميم
تشيع چيست؟ و غير شيعه كيست؟
تشيع يعني اختصاصي دانستن هفت چيز: امامت، ولايت، آل، اهل بيت، حجت، معجزه، مهدويت.كساني شيعه هستند كه اين هفت موضوع را منحصر و مختص چهارده معصوم بدانند.غير شيعه: كسي شيعه نيست كه همه يا يكي از اين موضوعات هفت گانه را تعميمي بداند.1- ابتدا «امامت» با عنوان «خلافت» تعميمي گشت و ولايت از اساس انكار شد و صرفاً به «دوستي» تفسير شد.2- سپس امامت به دو بخش تقسيم گشت: حكومت به خلفا و سلاطين داده شد و ولايت به سران صوفيه واگذار شد اين بار ولايت به معني واقعي.3- آن گاه «معجزه» كه غير از «اِعمال ولايت تكويني» معني ندارد، تعميمي شد.4- نوبت كه به محيالدين رسيد «آل» ـ آل رسول (عليهم السلام) ـ نيز تعميمي گشت.5- محيالدين معني «اهل بيت» را نيز تعميمي كرد.6- حجت (لولا الحجّة لساخت الارض باهلها) نيز توسط محيالدين به «حقيقة كليه انسانيه» داده شد و تعميمي گشت.7- مهدويت: به اجماع هفتاد و چند فرقه (حتي خوارج) مهدويت مختص و منحصر به اولاد پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) بود، آن را نيز مولوي تعميمي كرد.همه اين مباحث را در جلد اول اين كتاب ديديد و همه اين تعميمها با ادعاي خدمت به اسلام و قرآن، انجام شده است، يعني اگر نبود چيزي به نام «تزوير» هيچ كدام از اين تعميمها امكان نداشت.حافظ كه خود يك تعميمي به تمام معني است (در غير از مهدويت) ميگويد:
حافظا ميخور و رندي كن و خوش باش
ولي دام تزوير منه چون دگران قرآن را
ولي دام تزوير منه چون دگران قرآن را
ولي دام تزوير منه چون دگران قرآن را