سوء استفاده از سخن ديگران - محی الدین در آینه فصوص جلد 1

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

محی الدین در آینه فصوص - جلد 1

مرتضی رضوی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوء استفاده از سخن ديگران

در مقالات مقدماتي‌، مبحث «اسماء الله» با ارائه دليل و مدرك و بحث تاريخي‌، بيان شد كه محور بحث در خداشناسي ميان مسيحيان «اسماء الله» بود، و در ميان مسلمانان «صفاة الله» بود.

سپس توسط كتاب «دلالة الحائرين» ابن ميمون اسپانيائي‌، موضوع «صفاة الله» به اروپا رفت و خدمت شاياني به مسيحيت كرد و موضوع «اسماء الله» توسط محي‌الدين اسپانيائي‌، به ميان مسلمانان آمد و عرصه‏هاي علمي و فكري خداشناسي اسلامي را دچار آفت عظيم كرد.

در اين جا محي‌الدين (كه به قول دكتر پورجوادي‌: اهل يادداشت بود) دو جمله از «ابوالقاسم بن قسّي‌» پيدا كرده و مي‌كوشد با تحريف آن، تاريخ بحث «اسماء» را به پيش از خودش نسبت دهد:

ـ و قد اشار ابوالقاسم بن قسّي في «خلعه» الي هذا بقوله: «انّ كلّ اسم الهي‌ّ يتسمّي بجميع الاسماء الالهيّة و ينعت بها»: و ابوالقاسم بن قسّي‌، در كتاب «خلع النعلين» خود، به اين «سازمان الهه‏ها» اشاره كرده است كه: «هر اسم الهي با ديگر اسماء الهي موسوم مي‌شود (با همه‌شان) و با آنها توصيف مي‌شود».

توضيح

محي‌الدين مي‌گويد: ديگر اسماء از جهتي عين «الله» هستند و از جهتي با آن فرق دارند.

و سخن ابن قسّي را نيز براي تاييد اين گفته خود آورده است اما قضيه كاملاً بر عكس است و ابن قسّي در مقام «توحيد» است نه «تكثير».

او مي‌گويد همه اسماء يك معني دارند.

«الله» همان «رحمان» است و هر دو همان «غفار» هستند و...

به لفظ «يتسمّي‌» توجه كنيد.

يعني هر اسم با اسم ديگر نيز موسوم مي‌شود و با آن اسم ديگر نيز منعوت مي‌شود: «الله»، «رحمان» است و داراي همه صفات رحمان.

و رحمان، الله است و داراي همه ويژگي‌هاي آن.

«ربّ» همان رحمان، الله، خالق و...

هست و داراي همه ويژگي‌هاي آنها.

اين اعتقاد همه مسلمانان قبل از محي‌الدين و بعد از محي‌الدين بود و هست (غير از صدرائيان امروز ما).

مسلمانان هرگز «سازمان الهه‏ها» را نپذيرفتند.

و چنين افسانه‌سرائي كه عين افسانه‏هاي يونان باستان است نداشتند.

پيش‌تر حديث‏هاي اهل بيت‏ (عليهم السلام) را درباره «پرستش اسماء» ديديم كه «اسم پرستي‌» را عين شرك، بيان كردند.

محي‌الدين كلام ابن قسّي را با چه انگيزه‏اي برگزيده است معلوم نيست.

شايد ويژگي‌هاي شخصيتي ابن قسّي برايش مهم بوده و گرنه سخن و عقيده ديگر مسلمانان (اعم از صوفي و غيرصوفي‌) با اين سخن ابن قسّي فرقي ندارد و همگي عقيده دارند اسامي متعدد خدا كه در لفظ «كثير» هستند در معني «واحد»اند.

ابن عربي مي‌توانست اين‌گونه سخن را از ده‏ها مفسّر، يا هر عالم ديگر بل از هر عوام نيز نقل كند؛ زيرا باور همگان، همين است.

محي‌الدين كلام ابن قسّي را به شرح زير تحريف مي‌كند:

ـ وذلك هناك، انّ كلّ اسم يدلّ علي الذّات و علي المعني الّذي سيق له: و معني اين سخن در (خلع النعلين) اين است كه هر اسم هم به «ذات» دلالت مي‌كند و هم به معنائي كه براي آن «وضع» شده است.

/ 611