علو مكانت خدا
ابن عربي علو مكان خدا و جايگاه اعلاي خدا را تعيين كرد اينك به علو مكانت او ميپردازد:ـ وعلو المكانة «كل شيء هالك الاّ وجهه» و «اليه يرجع الامركلّه»، «أ الهٌ مع الله»:(15) و علو مكانت، پيام اين آيههاي سهگانه است...توضيح: آيه اول هلاكت را به همه اشياء نسبت داده اما خدا را از آن منزه كرده است، در آيه دوم با تقديم «جار و مجرور» صفت «مرجع نهائي» بودن از هر شي سلب شده و تنها به خدا نسبت داده شده.و در آيه سوم الوهيت از هر چيز سلب شده، و فقط به خدا نسبت داده شده است.پس در اين سه آيه مكانت ويژه براي خدا نسبت داده شده است مكانتهائي كه هيچ چيزي ديگر به آنها راه ندارد.
يك تير و چند نشان
محيالدين معمولاً هر جا كه آيه ميآورد، دو يا چند هدف را در نظر ميگيرد.مثلاً در اين آيهها:1- سلب توان انديشه مخاطبممكن است ذهن مخاطب به اين آيهها برود و بگويد: اگر هر شيء هالك و متغير است، چگونه امكان دارد خداي مكانمند متغير نباشد؟ و اگر همه چيز در يد قدرت اوست چگونه خودش محتاج مكان است؟ و اگر تنها او اله است و هيچ چيز ديگر اله نيست پس چگونه يك مكان ازلي هميشه با او هست؟ خداي ازلي اگر مكانمند باشد مكانش هم بايد ازلي باشد، و اين ميشود ازلي در كنار ازلي، و دستكم دو خدا در كنار هم قرار ميگيرند و...محيالدين با آوردن آيهها، زمينه پرسش را از ذهن مخاطب ميزدايد.و آيهها را از كاربرد مياندازد.