علو مكانت خدا - محی الدین در آینه فصوص جلد 1

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

محی الدین در آینه فصوص - جلد 1

مرتضی رضوی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

علو مكانت خدا

ابن عربي علو مكان خدا و جايگاه اعلاي خدا را تعيين كرد اينك به علو مكانت او مي‌پردازد:

ـ وعلو المكانة «كل شيء هالك الاّ وجهه» و «اليه يرجع الامركلّه»، «أ الهٌ مع الله»:(15) و علو مكانت، پيام اين آيه‏هاي سه‏گانه است...

توضيح: آيه اول هلاكت را به همه اشياء نسبت داده اما خدا را از آن منزه كرده است، در آيه دوم با تقديم «جار و مجرور» صفت «مرجع نهائي‌» بودن از هر شي سلب شده و تنها به خدا نسبت داده شده.

و در آيه سوم الوهيت از هر چيز سلب شده، و فقط به خدا نسبت داده شده است.

پس در اين سه آيه مكانت ويژه براي خدا نسبت داده شده است مكانت‌هائي كه هيچ چيزي ديگر به آنها راه ندارد.

يك تير و چند نشان

محي‌الدين معمولاً هر جا كه آيه مي‌آورد، دو يا چند هدف را در نظر مي‌گيرد.

مثلاً در اين آيه‏ها:

1- سلب توان انديشه مخاطب

ممكن است ذهن مخاطب به اين آيه‏ها برود و بگويد: اگر هر شيء هالك و متغير است، چگونه امكان دارد خداي مكانمند متغير نباشد؟ و اگر همه چيز در يد قدرت اوست چگونه خودش محتاج مكان است؟ و اگر تنها او اله است و هيچ چيز ديگر اله نيست پس چگونه يك مكان ازلي هميشه با او هست؟ خداي ازلي اگر مكانمند باشد مكانش هم بايد ازلي باشد، و اين مي‌شود ازلي در كنار ازلي‌، و دستكم دو خدا در كنار هم قرار مي‌گيرند و...

محي‌الدين با آوردن آيه‏ها، زمينه پرسش را از ذهن مخاطب مي‌زدايد.

و آيه‏ها را از كاربرد مي‌اندازد.

/ 611